 |
|
|
G R A N C A N A R I A Woensdag 5 mei 2010. Helaas is Herman verkouden als we naar Rotterdam gaan voor de vlucht naar Las Palmas. Met 10 minuten vertraging gaan we de lucht in. Over Parijs, langs Lissabon en Cabo de Sao Vicente het uiterste zuidwestelijke puntje van het Europese vasteland. Dat is leuk om te zien omdat wij daar vorig jaar op vakantie waren. Ook Faro zien we in de verte liggen. De stoel bij het raam blijft leeg. Het is donker bij aankomst. We komen om 22:30 uur aan bij Cordial Biarritz in Playa del Ingles. Net op tijd, want om 23:00 uur gaan de deuren dicht. In de jaren 2005 en 2008 zijn we al eerder hier geweest, dus we kennen het terrein. We krijgen een hoekhuisje bij het zwembad. Na een korte inspectie en het snel gedeeltelijk uitpakken van de koffers gaan we naar het winkelcentrum Yumbo. Daar is het gezellig druk en er zijn vooral veel homo's. Hier en daar is een optreden aan de gang. Op een terras drinken we wijn op deze mooie avond, een jasje of zo is niet nodig. 12:30 uur houden we het voor gezien en vallen als een blok in slaap. Donderdag 6 mei. Bewolkt, 20°C. Het fornuis in de keuken heeft tiptoetsen. Dat is even wennen. Voor de koffie gebruiken we bronwater anders is die niet te drinken. Ons ontbijt is een Wieger ketellapper rozijnenkoek, van huis meegenomen. 10:00 uur wordt de huurauto afgeleverd. Het is een spierwitte Opel Astra. Maar voor we gaan toeren halen we eerst de broodnodige boodschappen bij winkelcentrum La Sandria. Daar is een prima supermarkt. 11:00 uur is de bijeenkomst van Neckermann. Met een andere familie horen we de reisleidster aan, die vooral verteld aan welke excursies je mee kunt doen. Dan wordt het tijd voor de maaltijd. 's Middags maken we een ritje richting Fataga. Fotostop bij het ruime uitkijkpunt met uitzicht op Barranco de Fataga aan de ene kant en in de verte de duinen van Maspalomas aan de andere kant. Het heet hier Degollada de Las Yeguas. Een heel flauw zonnetje probeert door te breken. Langs de weg naar Fataga is een kamelenfarm. Nu iets beter te zien dan vorige keren omdat er veel groen is gesnoeid. Op diverse plaatsen zijn er werkzaamheden aan de kant van de weg. Het lijkt erop dat de goot wordt overdekt en hier en daar wordt aarde afgegraven. Bij Bartholomé stoppen we bij het luxe hotel met de mooie zwartbetegelde wc en het mooie uitzicht vanaf een terras. Dezelfde weg terug. Leuke trip zo voor deze eerste echte vakantiedag. Vanaf vier uur brengen we door bij het huisje. Eten doen we bij Chez Luigi (La Sandria). Een paar obers herkennen we van 2 jaar geleden. Hier is het prima eten en nog gezellig ook. 21:30 uur thuis. Herman valt met z'n verkouden kop voldaan op bed en binnen korte tijd slaapt hij als een roosje. Vrijdag 7 mei. Zon, 25°C. 11:00 uur vertrekken we richting strand. Net op dat moment arriveert de schoonmaakster. Als vanouds lopen we naar de kust en huren ligstoelen met een parasol voor € 7,50 Er zijn woeste golven. Het water heeft een aangename temperatuur. Half in de middag komt er bewolking. 16:30 uur thuis. Bij Cosmos (Yumbo, 2e etage) gebruiken we 's avonds een heerlijke maaltijd. Je raadt nooit welke groente er bij de varkens cordon bleu ligt. Spruitjes !! We hebben goede plaatsen en zitten in goede stoelen en de bediening is ook al goed. Een Wolter Kroes achtig type probeert mensen naar binnen te krijgen. Het plein van Yumbo ziet groen van de Heineken reclame. Op een groot podium treden diverse artiesten op waaronder Jo Frances, een bekende zangeres uit Engeland. En waar je ook kijkt, overal om je heen zie je homo's. Zaterdag wordt er hier de Gay Pride gehouden, vandaar die drukte. We hebben een erg leuke avond.  Zon afgewisseld met bewolking, 21-25°C. Om 10:00 uur staat de schoonmaakster al voor de deur. Alleen het huisvuil mag ze hebben, de rest doen we zelf wel. Ze zegt dat ze morgen niet komt, zal ze toch even de bedden opmaken? Nee, echt niet. We redden het wel. 11:00 uur gaan we een ritje maken over snelweg naar Arinaga. Een kustplaats dat in een industriegebied ligt. Het strandje is met kiezels en zwart zand. Arinaga heeft wel een leuke promenade langs de zee met mooi zicht op de kustlijn. Teruglopend naar de auto worden we aangesproken door een Nederlandse man die vanuit z'n woning uit het raam hangt en ons Nederlands hoorde praten. Dat komt niet vaak voor, zegt hij. Toeristen komen nauwelijks in Arinaga en wij zijn de enige Nederlanders die hij sinds lange tijd ontmoet. Vervolgens rijden we naar Aguimes, aan de andere kant van de snelweg. Een stil plaatsje met heel veel beelden. We zoeken de kameel, drinken vruchtensap in een bar en gaan er naar de wc. We rijden de doodlopende weg in van Barranco Guayadeque. Aangekomen bij het informatiecentrum dat daar half in de grotten is gebouwd, herkennen we het weer van een eerder bezoek. Daarom besluiten we terug te keren en een route te rijden via Ingenio en Telde naar Pico de Bandama. Daar is alleen wel erg veel bewolking! In Telde raken we hopeloos de weg kwijt doordat er geen borden staan. Als ons geduld op is gaan we zuidwaarts, terug naar de zon. Playa del Aguila bekijken we even. Het is er niet zo bijzonder. Playa de San Augustin is wel een leuke baai, maar we kunnen de auto nergens kwijt. Wil loopt even snel een stukje naar het strand om er te filmen. Het is een breed, mooi en rustig strand. Niet zo lang, dus er valt weinig te wandelen. In Playa del Ingles staan veel mensen al op de uitkijk om de Gay Pride te zien die vandaag wordt gehouden. Wij komen, door een omleiding, op onbekende plekken terecht en moeten even zoeken om bij ons verblijf te komen. Zonnen een beetje in de tuin en Herman gaat zwemmen. Bij een Italiaans restaurant (Cita, 2e etage, 1e zaak) eten we een salade en een pastagerecht. Irish coffee toe en van het huis krijgen we een borrelglaasje honingrum met slagroom. Er zijn 10 tafels in gebruik, de overige 18 blijven leeg. Zondag 9 mei. Zon, 24°C. H. blijft hoesten en proesten. Dit wordt een stranddag. Voor € 10,- kopen we een flinke parasol met een hulpstuk die makkelijk in het zand te draaien is. Dat is erg handig. Al snel komt er een wolkenband, maar gelukkig verdwijnt die na een uur. De zee is kalm. We maken er een lekker luie vakantiedag van. Vanavond eten we bij Asia Cita. Een restaurant dat ons goed bevalt en waar we zeker nog eens terug komen, ondanks dat de meeste tafels leeg blijven. 
Maandag 10 mei. Terwijl wij enkele boodschappen halen wordt de woning schoongemaakt. Alsof ze ruiken dat we weg zijn. De huurauto is heel erg vuil. Met goedkope zemen maken we hem enigszins toonbaar. Dan langs de rijksweg tanken. De benzineprijs is € 0,96 per liter. Over de GC1, afslag El Doctoral, door Vecindario naar GC65 richting Santa Lucia. De weg is erg bochtig. We komen bij Mirador de Guriete. Was hier 2 jaar geleden een gedeelte van het hekwerk afgebroken, nu is het nagenoeg helemaal verdwenen. Vooraan staan alleen maar restanten van de poten. In Santa Lucia is de kerk in gebruik voor een begrafenis. Wij gaan verse sinaasappelsap drinken bij het café in de bocht van de weg. Als je deze weg volgt komen nog een paar eet- en drinkgelegenheden. We naderen San Bartolomé. Rijden door het dal en zien nu het luxe hotel vanuit een andere hoek. We volgen de borden Rock Nublo. Het parkeerterrein van deze bezienswaardigheid is mooi, maar wel vol. Pas als er een auto weggaat kunnen we parkeren. Het is hier 15°C. Dat weten we zo precies, omdat er een thermometer op het dashboard van de Opel Astra aanwezig is. Wandelen over het pad naar boven, naar de rots zelf. Langs de afgrond lopend is er een prachtig uitzicht te bewonderen. Het is goed te doen, tot we vlakbij zijn en het te steil wordt. Herman kijkt nog even iets verder en besluit: tot hier en niet verder. We eten een grote croissant, nemen een flinke slok water en gaan het pad weer terug. Rijden door naar Pozo de las Nieves. Door de wolken waarbij de temperatuur inmiddels is gedaald tot 9°C. Voordat we er zijn komen we langs een bosbrand. Brandweerlui hebben de brand onder controle. We ruiken het vuur en maken foto's. De weg is gewoon toegankelijk en we vervolgen onze route. Alleen is er door de mist niet veel te zien. Uitkijkpunt Pozo de las Nieves kunnen we wel vergeten. Over GC130 naar Cazadores (richting Telde) is het zo mistig dat H. de weg volgt door de witte belijning aan te houden. Nou, dit is wel een avontuurlijke rit, zeg! Via La Brena (zien de kust in de zon liggen) naar Telde. Over rijksweg terug naar Playa del Ingles. Eenmaal terug in het huisje duikt Herman eerst het zwembad in en gaat daarna stomen. Z'n neus blijft verkouden en het linkeroor zit dicht. In het winkelcentrum Yumbo koop ik een handtas. Eten doen we bij Windsor Garden (3e etage,achteraan). Overal moet je op je woorden letten, want er wordt veel Nederlands verstaan en gesproken. Ook hier zijn veel lege tafels. We zijn de laatste gasten die er vertrekken. In het centrale deel van Yumbo is het wat drukker. Vanavond geen optredens te zien. Dinsdag 11 mei. Op deze zonnige dag zijn we op het strand. Het is er niet druk want de meeste Spanjaarden zelf moeten werken. De zee is eveneens rustig. Het water heeft af en toe een koude stroom. Half in de middag komt er bewolking, een groot gebied zo te zien. Het wordt snel frisser. Zo is het niet leuk meer en we gaan weg. We eten bij de Argentijnse steakhouse La Estancia. Normaal staat hier een kooi met papagaaien, maar nu niet. Misschien is het wel te koud. Twee obers die hier rondlopen hebben vorige keren hier ook al geserveerd. Er wordt een serenade gebracht door een Mexicaans mannetje met grote hoed, gitaar en trompet. Hij gaat langs de restaurants in het winkelcentrum. Woensdag 12 mei. Half bewolkt, 23°C. Mooie dag om naar het Palmitos park te gaan. Op zoek naar de goede weg komen we een politiecontrole tegen. Een alcoholcontrole nog wel, en dat om half twaalf in de ochtend. Herman zei dat hij niets had gedronken. Dat kwam geloofwaardig over want blazen was niet nodig. Wel konden we meteen de juiste richting naar het park vragen. GC503 is een weg door het dal. Af en toe zeer slecht wegdek, hele stukken asfalt zijn eruit. De weg is 7 km. lang. Aan het eind is een groot en prachtig parkeerterrein en aansluitend het Palmitos park. Een kaartje kost € 28,- p.p. en dat is niets teveel. Wat een schitterend park! Wel hoofdzakelijk vogelsoorten, maar toch ook een paar kangoeroes, krokodillen, leguanen, schildpadden, apen en vissen. Alles is keurig onderhouden, het terrein is goed toegankelijk en prachtig beplant. Er zijn veel watervalletjes. Nieuw is de dolfijnenshow, ook leuk om te zien. Verder bekijken we nog een orchideeënkas en een vlindertuin. Daarin heb ik 4 vlinders gezien, waarvan er een op sterven lag. Het publiek kan ook genieten van een papegaaienshow en een roofvogelshow. Zoals beloofd gaan we terug naar Asia Cita voor het avondeten. De aardige serveerster maakt erg graag een praatje in gebrekkig Nederlands. In het huisje kan Herman internet ontvangen en zo komen we te weten dat gisteren de luchthaven hier op Gran Canaria dicht is geweest i.v.m. de aswolk van de vulkaan op IJsland. En dat er vanochtend een Airbus 330 is neergestort bij Tripoli in Libië. 61 Nederlanders zijn daarbij omgekomen. Een Nederlands jongetje (10) heeft het ongeluk overleefd. Gauw de tv aan. Donderdag 13 mei. Zon, afgewisseld met bewolking. 22°C. Van 10:30 tot 13:00 uur zijn we op het strand. Het eerste uur is prima, maar dan staat er ineens veel wind. Dat maakt het fris. In de tuin bij het huisje is het een stuk aangenamer. De verkoudheid van H. is gelukkig bijna over. Hij gaat wat zwemmen en probeert zowaar een boek te lezen. Ik vermaak me uitstekend met tijdschriften, boeken en puzzels. In het winkelcentrum La Sandria eten we bij Chez Luigi. Eén van de weinige eetzaken in dit winkelcetrum, de andere tentjes zijn barretjes. Bij dit restaurant is het gezellig en kun je er goed eten. Na de hoofdmaaltijd krijg je geen tijd een nagerecht te bestellen. Nee, ze zetten meteen 3 flessen verschillende dranken op tafel. En je kunt nemen zoveel als je wilt, de obers laten je met rust. Daarom is, denk ik, dit restaurant zo geliefd bij het Duitse publiek. Vrijdag 14 mei. Vandaag is het westen van Gran Canaria aan de beurt. Over de rijksweg en door veel tunnels rijden we langs Puerto Rico. Bij Puerto de Mogan gaan we landinwaarts door Mogan. In tegenstelling tot ons bezoek in 2008 rijden we nu maar door een paar smalle straatjes van dit dorp, toen waren dat er veel meer. We hebben op deze tocht te maken met veel haarspeldbochten. Bij een wegrestaurant stoppen we. Er zijn hier veel lekkernijen te koop zoals: honing, jam, koeken, dranken en repen. Wij kopen snoep, koek en een zakje vijgen. Er is een busje met toeristen aanwezig die weggaan als wij er zijn. Via een pad naar beneden kun je naar de wc's. Naast het parkeerterrein aan de overkant van de weg staat een ezel achter een hek, onder een boom. Als we iets verder rijden is daar onze stopplaats van 2 jaar geleden, bij de groen aangeslagen rotsen. Afslag Tasarte rijden we voorbij, evenals Cactualdea (cactustuin). Bij La Altea de San Nicolas nemen we de afslag naar Altenara. Dit is werkelijk een schitterende route. Adembenemend! De weg is smal en loopt langs stuwmeren. We komen een enkele automobilist tegen en een eenzame fietser. Bij een terrein met een kapotte molen waait ons koekpapier uit de prullenbak. Het is hier koud als de zon weg is. In Artenara, het hoogstgelegen plaatsje, bekijken we kort het uitzicht. We zien Rock Nublo regelmatig in de wolken verdwijnen. Dan rijden we naar Tejeda. Niet veel bijzonders, wel koud, 10°C. Drinken een espresso in een café. De weg naar San Bartolomé is afgesloten dus terug naar de rotonde voor Tejeda en dan wegnr. GC15 nemen naar Cruz de Tejeda. Te koud om daar de ezels te bekijken. Het wordt zelfs 5,5°C. en een beetje mistig. Via GC150 en de GC600 (wegwerkzaamheden) van Cruz de Tejeda richting San Bartolomé. Langzaam stijgt de temperatuur. Via Fataga terug naar Playa del Ingles. Het stuk tussen Arteara en het allereerste uitkijkpunt is erg smal en bochtig. Moeilijk voor buschauffeurs. 16:45 uur thuis. Het is 21°C. en bewolkt, ook veel wind. Niet lekker om buiten te zitten. Bij Bei Lelo (Yumbo) delen we samen een salade en ieder kiest een favoriet pastagerecht. Met een fles wijn op tafel zitten we goed. 
26°C. De laatste dag met de huurauto. We maken een zuidwestkustroute over de GC500. In Maspalomas moet je ver van het strand parkeren zien we. Arguineguin is een leuke plaats, toeristisch. Er is een klein stadsstrand, een baai met zwart zand. Ook andere strandjes verderop hebben zwart zand en vaak ook kiezels en grind. Over GC500 rijden we verder naar Puerto Rico. Het strand daar, Playa de Los Amadores, is druk. Nu is het natuurlijk wel zaterdag. Hier is wel volop parkeergelegenheid in de buurt van het strand. Dit strand heeft mooi geel, grof korrelig zand en een rustige blauwe zee, zonder golfslag maar wel met grote rotsblokken. En visjes in zee. Herman krijgt het aan de stok met een krabbetje dat niet weg wil. We blijven hier een paar uur. Over de rijksweg rijden we dan terug en tanken wat benzine bij. 15:45 uur zijn we thuis en gaan in de tuin wat lezen. Herman (ze moeten hem ook altijd hebben) krijgt duivenpoep op z'n pet. Bij steakhouse La Estancia zijn we samen € 50,- kwijt (incl. fooi) voor het volgende: 4 sneetjes knoflookbrood en 4 kleine in de schil gekookte aardappeltjes met een pittig sausje (Dit wordt op elke tafel gezet. Wij zien dit als voorgerecht want het wordt wel in rekening gebracht). 2 hoofdmaaltijden t.w. vleesspies met frites, rijst en gemengde gekookte groente. 1 fles rode huiswijn. 2 Irish coffee. 2 grote glazen likeur of brandy naar wens (van het huis). Op deze zaterdagavond is het erg rustig in het restaurant en elders in het winkelcentrum. Er is wel voetbal op tv, zou dat er iets mee te maken hebben? Op het terrein van Cordial Biarritz (ons verblijf) loopt bewaking rond. Nog niet eerder gezien. Zondag 16 mei. De dag begint half bewolkt, daarna volop zonneschijn, 26°C. 12:00 uur gaan we de deur uit om langs de boulevard te lopen. Eerst langs de bovenrand, dan onderlangs terug is de bedoeling. Echt ver loopt de boulevard niet door. Via goede trappen dalen we af en steken een rotonde over. We werpen een blik op het strandje dat daar ligt en dan zijn we al redelijk snel bij de kraampjes langs de kust. Veel restaurantjes komen we tegen, een speelhal, en uiteraard ook winkeltjes. Zo zien we ergens een tas hangen met Philips opdruk. Voor familie kopen we strandlakens met briefjes van 500 en 300 euro opdruk.
Overlast van duiven. Ze schijten Herman z'n strandlaken onder. Als hij die heeft uitgespoeld leest hij van internet dat de luchthavens in Engeland en Ierland afgesloten zijn in verband met de aswolk. We beginnen hem te knijpen. Bij Chez Luigi eten we kipfilet, frites en gemengde groente w.o. kool.
H. had dat al op internet gelezen op ons vakantieadres. Ook kregen we telefoontjes van familie over de toestand. Toen we met de bus werden opgehaald zei de reisleidster van niets te weten. "Ik weet echt niet waar u het over heeft" zei ze. Onbegrijpelijk ! 10:00 uur wordt in de vertrekhal verteld dat de luchthavens in Nederland open zijn (dat is gelogen!) en dat we kunnen inchecken. Een andere medewerker van Neckermann is erbij gekomen en verzekerde ons dat het wel goed komt en dat het toestel om 13:00 uur onze kant op komt vliegen. Wij twijfelen om in te checken want dan ben je wel je bagage kwijt. Na heen en weer bellen en sms'en naar familie in Nederland (omdat op de luchthaven geen verbinding met internet is) blijkt dat het vliegverkeer daar pas om 14:00 uur zal worden hervat. Als dat al doorgaat wil het niet zeggen dat ons toestel meteen de lucht in zal gaan. Toch dringt de reisleidster erop aan om in te checken. Ze vertelde dat we om vijf uur gaan vliegen en herhaalde dat het wel goed komt. Een stel uit het gezelschap probeert tevergeefs de vlucht om te boeken naar Stuttgart. 11:00 uur gaan we dan toch maar inchecken want een andere optie zit er niet in. 11:15 uur loopt H. door de scan die prompt afgaat. Zelfs al heeft hij geen riem om en geen schoenen meer aan dat ding blijft loeien. De broekzakken zijn ook al leeg. Herman wordt hoe dan ook grondig gefouilleerd. Zou het door de nieuwe bril komen? Op de beeldschermen staat dat onze vlucht vertraging heeft. We stellen ons in op een lange dag van wachten. Eerst maar ergens zitten lezen. Als we na een poos de benen willen strekken bekijken we enkele winkeltjes en kopen een flesje water. De speelgoedwinkel barst van de knuffels, maar een leuke ezel zien we niet. Wel in een andere zaak een beeldje van een schildpad gekocht. 12:30 uur nemen we een wopper en cola bij Burger King. Van broer Jan krijgen we een sms met het bericht dat de luchthaven van Rotterdam weer open is. Op de beeldschermen in de vertrekhal staat dat vluchtnr. HV 214 om 16:45 uur kan boarden. We gaan weer lezen en puzzelen op een andere plek. De geluidsinstallatie is geen minuut stil. Zijn er geen meldingen over vluchten, dan komt er wel een over het roken. Gek word je ervan! Door het raam zien we toestellen in allerlei kleuren komen en gaan. Zo af en toe maken we een praatje met andere reizigers. Tot nu vervelen we ons nog niet. 14:30 uur gaan we naar het buitenterras op de 2e etage. Goed zicht op de startbaan. Lekker zonnetje, maar heel veel wind. In één van de zithoekjes blijven we een lange tijd want er is genoeg vliegverkeer te zien. 16:15 uur drinken we koffie (gezet van het vieze kraanwater, brrr). Op beeldscherm lezen we naast de boardingtijd 16:45 uur ook de gate A20. Even later wordt dit gewijzigd in 16:55 uur en gate A21. 17:00 uur op weer een andere plek in de vertrekhal, lees ik in een sms van familie in Nederland, dat een half uur eerder het toestel is vertrokken uit Rotterdam naar Gran Canaria. En ja, het beeldscherm geeft nu aan 21:00 boarden. 17:25 uur zorgt een enquêtrice voor een onderbreking. Ze stelt allerlei vragen over onze vakantie, wat we waaraan uitgeven en hoeveel en wat we gedaan en/of bezocht hebben. Zo, weer 10 minuten voorbij. 17:40 uur is het boarden verandert in 21:15 uur. 18:00 uur besluiten we weer eens de benen te strekken en naar de enige andere leuke zaak te gaan die we nog wilden bekijken. Helaas, dat zit er niet in. De winkel is dicht. En ook andere zaken hebben nu ineens rolluiken voor de ingang. Dan maar naar buiten. Daar is het fris en nog steeds heel veel wind. En een spatje (niet meer) regen. We zoeken een eetgelegenheid waar ze een warme maaltijd hebben. De Tapas zaak is vol en een andere mogelijke hoek met warme snacks is gesloten. Wel kun je sandwiches en stokbrood kopen, maar dat willen we niet. Dus moeten we wel weer naar Burger King. 19:15 uur eten we voor de tweede keer een wopper met frites. Bij de infobalie van de luchthaven is een brief te lezen met daarin excuses voor de vertraging en als vertrektijd wordt aangegeven 21:10 uur. Volgens het beeldscherm is het juist boarden om 21:15 uur en niet vertrekken. Ze zijn slordig met nieuwsvoorziening. 19:50 uur drinken we een glaasje rode wijn aan de andere kant van de vertrekhal. Er is inmiddels een toestel van Transavia aangekomen, maar die gaat naar Amsterdam. 20:30 uur winkels dicht. We kunnen geen water kopen voor onderweg. O ja, toch iets gevonden. 20:35 uur zien we het vliegtuig binnen komen. 20:50 uur boarden bij gate A20. 21:10 uur vliegen we eindelijk naar Tenerife. Een vlucht van 25 minuten. Het toestel stijgt behoorlijk hoog voor zo'n korte trip. In de Boeing 737-700 zitten reizigers die daar vakantie gaan houden. 22:00 uur moeten ook wij het toestel uit zodat het kan worden schoongemaakt. We krijgen een rode instapkaart in de handen gedrukt. 22:30 uur gaan we stapvoets het toestel in. Herman en ik zijn de laatste in de rij en omdat het vliegtuig niet vol is kunnen we meteen voorin plaatsnemen. Er zijn 124 passagiers aan boord. 22:55 uur gaan we taxien. Door Transavia wordt excuses aangeboden voor de vertraging. Het personeel maakt een zeer lange dag. Sommigen zijn vanochtend vroeg al om vijf uur opgestaan. De luchthaven in Rotterdam blijft speciaal voor deze vlucht langer open. Normaal zijn er geen nachtvluchten. Dinsdag 18 mei 2010 04:20 uur landen we in Rotterdam. Het is 5°C. en een beetje mistig. 05:10 uur thuis met een overgevoelig zitvlak.
|
