| home | --- New York in 7 dagen --- |
| Maandag 7 mei 2007. We parkeren op P3 vak 507 van luchthaven Schiphol. Dit hebben we weken geleden al via Smart Parking gereserveerd. Daar besparen we mooi € 30,- mee. Dan met de shuttle-bus naar vertrekhal 2. De procedure is als volgt: - Inchecken bij de KLM. - Paspoortcontrole. - Tijd om iets te eten en drinken. - Naar gate E 5 (het is inmiddels 12.00 uur). - Wachten. - Ticket en paspoort check. - Security: door scan. - Wachten. - Boarden. Niemand van de reizigers loopt met een doorzichtig plastic zakje waar men vloeistoffen, tubes ed. in moet doen. Een nieuwe regel voor het reizen naar de VS. Vertrektijd is 13.35 uur. Het toestel is een Boeing 777-200 met 327 zitplaatsen, verdeeld in 3 rijen van 3 stoelen. Het vliegtuig is niet vol en ook naast ons is een lege plek. Elke stoel heeft een klein schermpje waarop je naar keuze films, tv series en documentaires kunt bekijken. De afstandbediening zit in de armleuning en een koptelefoontje wordt uitgedeeld. Ook een leuk foefje is dat er extra delen kunnen worden omgeklapt van de hoofdsteun zodat als je gaat knikkebollen je hoofd op z'n plaats blijft. |
   |
| Na 7½ uur vliegen landen we om 15.00 uur op de luchthaven New York JFK. In terminal 4
staan we bijna achteraan in de rij om vingerafdrukken en een foto te laten maken. Dit duurt
allemaal wel erg lang. Ook Brainpower met z'n vriendin Hind staan te wachten in de warme hal. Het nemen van de vingerafdrukken gaat elektronisch. Eerst de wijsvinger van je ene hand op een glazen plaatje leggen en dan die van de andere hand. Even in een lens kijken die de beambte achter het glazen loket bedient en klaar is Kees. Je mag zelfs lachen. Het is wel vreemd dat wij en onze bagage helemaal niet meer door een scan gaan. Vervolgens melden we ons bij Ground Transportation Desk waar we met een busje van Super-Shuttle naar het hotel worden gebracht. De chauffeur kriskrast door het drukke verkeer en eindelijk zijn we dan om 17.30 uur in hotel Wolcott. Dat ligt tussen Broadway en Fifth Avenue, in hartje Manhattan dus. |
 
|
|
Voor het pand staat een stelling. In de lobby van het 100 jaar oude hotel zeggen wij "Ohhh, wat
mooi" tegen elkaar. In de kamer echter zeggen we 'Ohhh, wat klein" tegen elkaar. Nu zijn wij
natuurlijk vreselijk verwend. We hebben in het westen van de VS en in Canada riante hotelkamers
gehad met twee 2-persoonsbedden en dan was er ook nog plaats voor een zitje en een bureautje.
Dat ontbreekt hier. Wel staat er een ladekast met een grote tv in. Het enige nachtkastje dat er
is mag H. gebruiken en ik doe het met een omgekeerde prullenbak. Via een hoge tree kom je in de kleine badkamer. Het ziet er niet verkeerd uit, alleen een plekje voor enkele toiletartikelen zou erg fijn geweest zijn. De kamer (nr. 201) ligt op de 2e etage naast de lift. Het enige raam biedt uitzicht op een rommelig dak en een grote muur; we houden de gordijnen wel dicht. Nog even iets over het bed, dat is namelijk zo hoog dat als ik op de rand zit niet met m'n voeten de vloer kan aanraken. Zie je het voor je, ik voel me net een klein kind en toch ben ik 1.70 m. |
|
Tijd om naar buiten te gaan en ons tussen de vele voetgangers te begeven. Het grootste warenhuis
ter wereld Macy's ligt 2 blokken verwijderd van het hotel. Dat gaan we eerst maar eens bekijken.
We lopen met de stoet mee door de rode verkeerslichten. Dat schijnt normaal te zijn. De straten
zijn eenrichtingsverkeer en het is overal super druk. En het is een mengelmoes van nationaliteiten.
We zien het Empire State Building en zijn eigenlijk niet zo erg onder de indruk van de hoogte
die toch zo'n 443 m. moet zijn. In Macy's denken we dat we door de Bijenkorf lopen. Alleen een beetje groter. Het heeft de omvang van negen blokken. Hier verkoopt men alles. De moeheid slaat toe. We kopen bagels met cream cheese en water voor op de kamer. Picknicken doen we op het hoge bed. Om acht uur gaan we slapen. |
 
|
| terug | verder |