Dinsdag 7 mei.
Rustig geslapen. De dag begint zonnig.
Op de 1e etage is een ontbijtruimte ingericht voor maar liefst 14 personen! Zo klein heb ik niet eerder gezien in een hotel. De muren zijn kaal en gezelligheid is hier ver te zoeken. Het ontbijt is nogal matig volgens onze begrippen: 1 croissantje, 1 broodje, 1 kuipje jam, 1 botertje, 1 koffie of thee en 1 glas sinaasappelsap per persoon. We overleven het wel!
Herman koopt aan de overkant van de straat nu al de Telegraaf (€2,10) van vandaag. Op de voorzijde een grote foto van Pim Fortuyn die dood op straat ligt.

We gaan met de metro naar treinlijn RER C om naar Versailles te gaan. De rit duurt ongeveer 40 min., daarna 5 min. lopen naar dit enorme kasteel. De rij wachtenden om de zalen te bezichtigen is veeeeel te lang voor ons. We besluiten, mede door het mooie weer, om naar de tuinen te lopen. Nou, daar kun je wel een wandelingetje maken hoor. Er zijn mooi aangelegde tuinen met beelden te zien, een meertje waar geroeid kan worden en er moeten fontijnen te zien zijn. Maar helaas zijn die niet in werking.
Op een bankje gunnen wij de voeten wat rust en eten ondertussen een net gekochte stokbrood gezond. Wanneer alles op foto en film is vastgelegd vertrekken we naar de Eiffeltoren.












Het is tenslotte helder genoeg om daar van het uitzicht te genieten, later in de week moeten we nog maar afwachten of het dan kan.
Natuurlijk is het ook hier weer druk. Met een lift waar naar schatting 40 personen in kunnen, bereiken we de 2e etage. Hoog genoeg! Schitterend uitzicht, je weet gewoon niet waar je naar moet kijken. We lopen rond en filmen er op los. Wat een gigantische stad! Dit moet je gewoon gezien hebben. De toren is 300 m hoog, en bestaat uit 7175 ton ijzer. In mei 1889 vond de feestelijke opening plaats.
Als we weer beneden zijn lopen we over de brug over de Seine richting waterpartij. Dit is echt hartje Parijs, druk verkeer, rondvaartboten en veel toeristen.
We wandelen verder naar het noorden en pakken een terrasje. Lekker bijkomen.
Het is nog redelijk vroeg dus begeven we ons naar de metro met als doel Montmartre. In de ondergrondse moet je regelmatig trap op en trap af. Ook zitten hier veel bedelaars op de grond en komen we een jongetje tegen die iets probeert bij te verdienen door op z'n mondharmonica te spelen. In de metro zelf kom je allerlei spelende muzikanten tegen. Dat varieert van gitaristen en saxofonisten tot accordeonspelers.

In Montmartre komen we een trap tegen die we op moeten om bij de Sacre Coeur te komen. Herman telt 106 treden. Uitgeput en zweterig komen we boven. Het is zonnig en ongeveer 20°C.
Er moeten nog meer trappen genomen worden om de basiliek van binnen te bekijken. Het is een mooie kerk met beschilderde plafonds en glas-in-lood ramen. Streng toezicht, je mag niet fotograferen en als je iets wilt zeggen moet je fluisteren. We rusten in deze koele omgeving heerlijk uit, zitplaatsen genoeg.


Door de ligging is het uitzicht gewoonweg fantastisch. Echt een trekpleister voor toeristen die massaal op de trappen neerstrijken.

Om kwart over zes zijn we terug op de hotelkamer.
Later in de avond lopen we door de wijk. Onder andere door een Indiase Passage met alleen restaurantjes waarbij men ons probeert binnen te praten. We kiezen voor een pizzeria aan de Boulevard Saint Denis. Gezellige zaak, lekker eten, aardige bediening, wat wil je nog meer?