OOSTKUST - Vrijdag 25 januari 2019 - 11.
Blauwe lucht… dat is mooi.
Voordat de schoonmaakster komt liggen wij op een ligbed bij het zwembad. Dat houden we tot half twaalf vol want er is hier geen wind
en wordt het dus te warm.
's Middags maken we een ritje naar de oostkust. Over de 500 naar Castillo del Romeral, een kustplaats dat niet zo veel voorstelt.
De naam klinkt wel aantrekkelijk, maar het is geen bezoek waard. Niets wat toeristen lokt. Het strand is zwart met veel stenen en
doordat er bewolking is lijkt alles ook nog eens erg somber.
Van een echte kustweg kun je niet spreken. Om naar een volgende plaats te gaan moet je een stukje landinwaarts rijden.
Wij komen door Vecindario en proberen de borden van wegnr. 500 te volgen. Op een gegeven moment zijn we in een industriegebied.
Er ligt ook een gevangenis. Verderop Arinaga… daar gaan we eens kijken.
| Daar bij het haventje liggen twee schepen waarvan er een wel erg veel lijkt op een sleepboot. Daar moeten we een foto van maken voor de broers. Met de auto komen we redelijk dichtbij, maar door een hoge muur zien we de schepen niet meer. Wel een groot terrein waarvan de deuren wagenwijd openstaan. Ik glip dus maar even snel het terrein op en jawel… daar ligt de boot. Snel een kiekje maken en wegwezen voordat de deuren achter mij sluiten. Het is gelukt! Blijkt later dat het helemaal geen sleepboot was, maar het onderzoekschip 'James Cook'. |  |
| Vanaf deze plek zien we Arinaga liggen. Heel herkenbaar doordat het onder aan de enige hoge berg in deze omgeving ligt. |  |
We rijden er naartoe en parkeren aan de buitenkant van de plaats. De woonblokken zijn hier vrolijk gekleurd. De stenen boulevard met
bankjes en bomen geven een vriendelijk beeld. Die bomen zijn trouwens raar misvormd. Vast en zeker door de invloed van de wind. Het strandje
is smal met zwart zand. Er staan hoge golven.
Het piertje waar wij vier jaar geleden op hebben gelopen is van deze kant zichtbaar en lijkt veel korter dan ik in herinnering heb.
Omdat het hier niet al te warm is besluiten we niet verder te lopen en zoeken de auto op. Wel gaan we nog even de vuurtoren bekijken.
Die ligt aan de andere kant van de stad.
De weg naar Faro Arinaga is helaas door een hekwerk afgesloten, maar in ieder geval hebben we hem wel gezien.
Die ene berg in deze streek is trouwens een natuurgebied.
Terug naar het zuiden. We volgen het bord naar de snelweg. Bij een splitsing houdt de bewegwijzering op. We moeten kiezen links of rechtsaf. Herman rijdt op zijn gevoel en gaat linksaf. We komen op een leeg terrein met mooi, gloednieuw asfalt met spierwitte belijning, maar de rijbanen kriskrassen over een groot terrein waar ook parkeervakken zijn en allerlei zijstroken. Maar geen borden! En geen ander verkeer. Waar is de uitgang? Enfin… op een gegeven moment komen we terecht op dezelfde splitsing en uiteraard kiezen we nu voor rechtsaf. Moet goed zijn zou je zeggen. Nou, niet in Spanje. Je raadt het misschien al… we zijn weer op dat grote asfaltterrein beland. Verderop zien we nu verkeer rijden en gaan erop af. Dan op een rotonde verschijnen de borden naar de GC 1. Het nut van dat terrein ontgaat ons geheel.
In CC Cita drinken we een wijntje in een bar waar een Nederlandse vrouw de zaak runt. Ze worstelt met vijf afstandsbedieningen van tv's, want er is voetbal en handbal. Duitsland zit met handbal in de halve finale dus veel mensen willen dit volgen.
Bij Pinocchio eten we pizza die ze daar zelf bakken.