Posbank

Na een goede nachtrust in prima bedden genieten we van een ontbijt. In de tuin loopt een grijs konijn te snuffelen. Maar voor ik een camera te pakken heb is die al verdwenen.
Wat een rustige omgeving hier. Totdat... de grasmaaier komt. Wat een lawaai! En veel stof dat opwaait door de droge grond.

Omdat wij alle twee nieuwsgierig zijn naar de Posbank gaan we daar eens een kijkje nemen. Dus rijden we richting Arnhem.
Op een groot parkeerterrein met grind zetten we de auto neer. Allereerst lopen we naar het uitkijkpunt waar een bank staat.

De Posbank bij Rheden is de naam van een natuurmonument en een naastgelegen paviljoen, op de rand van een met heide begroeide stuwwal op de zuidelijke Veluwe. De plek heeft een hoogte van 90 meter boven NAP, waarvan af een uitzicht mogelijk is over het IJsseldal, de Achterhoek en de Liemers tot in Duitsland.
In 2002 heeft Natuurmonumenten een nieuw paviljoen laten bouwen volgens een bijzonder en duurzaam ontwerp.

De Posbank is genoemd naar het monument in de vorm van een halfronde stenen bank dat aanwezig is op een markant uitzichtpunt.
Deze bank is vernoemd naar de heer G.A. Pos, oud-voorzitter van de ANWB.

Bij helder weer kun je ver kijken. Nu is het een beetje heiig maar toch zien we grote vlakten en heuvels met heidevelden.
Het dak van het paviljoen is begroeid en het gebouw zelf ziet er strak, modern uit. Op het terras zijn alle plekken in de zon helaas bezet en in de schaduw is het net iets te fris. Toch drinken we zo een kopje koffie voor we gaan wandelen.
Er zijn verschillende wandelpaden alle kanten op, dus we kiezen er naar eentje uit, bovenlangs aan de rechterkant. Al vrij snel moet er worden afgedaald om iets verderop weer via hoge traptreden omhoog te lopen. Dan is het wel gedaan met klimmen. We volgen het smalle pad door achter elkaar te lopen. Door de struiken, heide, gele brem, grassen en bomen. Heel af en toe komen we andere mensen tegen.

We bereiken een zandvlakte waar een man met een metaaldetector bezig is. Moederziel alleen probeert hij iets waardevols te vinden.
Door het zand vervolgen wij onze weg en komen uit bij een verharde weg. Die lopen we uit en komen bij een terrein waar een paar Schotse hooglanders lopen te grazen. Die beesten hebben het goed, ze kunnen zelfs gaan zwemmen.
Omdat we nog lang niet moe zijn steken we, bij het beginpunt, de straat over en proberen een ander wandelpad. Die stopt bij een uitzichtpunt met een bankje. Toch jammer dat het geen helder weer is anders kon je hier echt heel ver weg kijken.