Frankrijk          Daumazan-sur-Arize       Pyreneeën         juli 2005
      
Zaterdag 16 juli.
Het is een bewolkte, benauwde ochtend. 25ºC. en het is windstil.
Vandaag gaan we naar het gehuurde huisje in Daumazan sur Arize.
De afstand naar Toulouse is ongeveer 50 km. In Carbonne doen we bij Intermarché boodschappen. We bekijken het plaatsje en zien een clubje mannen jeu de boules spelen. Dat is altijd leuk om te zien, dit typische Franse tafereel.
De brug over de rivier de Garonne is vrolijk gemaakt met plantenbakken met rode geraniums. We drinken wat en gaan dan naar Daumazan, dat is nog ongeveer 15 minuten rijden voor we bij Château Cazaleres aankomen.
Gelukkig is ons huisje beschikbaar zodat we al om twee uur enigszins zijn ingericht.
De woning staat op een hoek. De inrichting is prima, grote eethoek met alles wat in een keuken hoort. Moderne zithoek met een leren bankstel. De badkamer is ruim, maar wel wat verouderd. Alle ramen zijn voorzien van horren en dat is maar goed ook, want buiten stikt het van de vliegen. De woning staat wel erg scheef. Je bord schuift onder het bestek weg en het spatwater bij de gootsteen loopt naar de kookplaten toe.
Het is inmiddels zonnig geworden, 29ºC.
Half vier gaan de winkels weer open. We hebben nog het e.e.a. nodig en daarvoor gaan we naar het dorp. Volgens ons is er maar 1 mini supermarkt en 1 restaurant. In de tabakswinkel kopen we ansichtkaarten voor familie en vrienden.
We kopen melk, kaas, boter ed. en brengen dat snel naar de koelkast.
Dan luieren op ons terras waar gelukkig veel schaduw is. H. heeft de stoelen al schoongemaakt maar kijkt toch liever naar de Tour de France op tv. We kunnen veel Nederlandse zenders ontvangen. Op dit terrein zijn ook ontzettend veel Nederlanders.
We eten bij het Château op het terras. Elke zaterdag is er een buffet, dus vandaag ook. Aan de tafel naast ons zit Hans Liberg met z'n gezin en nog wat mensen. Nou wil het geval dat ik twee dagen geleden een man zag die sprekend op hem leek. Is dat even toevallig! Overigens valt het buffet een beetje tegen. Er is niet veel keus en het nagerecht bestaat uit fruitsalade of fruitsalade of fruitsalade.














Zondag 17 juli.
Na geslapen te hebben onder krakende lakens gaan we rustig ontbijten. Wel iedere keer je bord terugschuiven omdat de tafel kantelt.
Het is bewolkt, dus van zonnen komt niets terecht. Nou is dat al lastig, want we hebben geen echte ligstoelen en het grondgebied om het huisje bestaat voornamelijk uit grof grind. Alleen het terras is betegeld. Bovendien heb je hier weinig privacy. We zitten op een hoek op een verhoging met aan weerskanten de weg. Dus iedereen die hier moet zijn, ziet ons als eerste zitten.

We gaan een ritje maken in de omgeving. Voor het dorpje Sabarat staan erg veel auto's aan de kant van de weg en een bus midden op straat. We kunnen dus niet verder. Wat blijkt nou, hier rijdt de Tour de France! Gelukkig kan H. de auto keren en we sluiten achteraan aan bij de rij geparkeerde voertuigen. Dan wel 1½ km teruglopen om bij het grote gebeuren te komen. Als wij vlakbij zijn zien we dat er al enkele mensen terugkomen. We hebben het dus net allemaal gemist. Helaas! Mensen lopen uiteen, politie op straat, borden worden verwijderd, dat is wat wij van de Tour hebben gezien.
Terug in de auto gaan we naar Foix. Door de nevel komen de bergen van de Pyreneeën in zicht. Foix is een gezellig drukke stad. In de oude binnenstad zijn nog enkele Middeleeuwse vakwerkhuisjes te bewonderen. Het Château des Comtes de Foix staat op een hoge rots en steekt met zijn drie heel verschillende torens hoog boven het stadje uit. Wij vinden het te warm om daar naar toe te lopen.
Er is een rommelmarkt waar we wel even doorheen lopen. Allerlei prullaria is er te koop. In de schaduw op een terras drinken we Perrier.
Dan richting Lavalanet, daar gaan we een mooie groene route volgen. Eerst de D 10 dan D1. In de buurt van Rappy en Carol pauzeren we en eten stokbrood.
Via Foix terug naar huis.
Tegen vijf uur komt er meer bewolking en meer wind.
Onze keuken is, zoals gezegd, goed voorzien en daarom tovert Wil een lekker pastagerecht op tafel.
Maandag 18 juli.
Bewolkt, 23ºC.
Niet ver bij ons vandaan zijn de Grotte du Mas-d'Azil. Met de auto rijden we langzaam door de donkere grotten. De weg volgt 420 meter lang de onderaardse gang langs de linkeroever van de rivier. De ingang is 65 m hoog en 50 m breed. Soms lijkt het wel erg laag. De Tour moet hier ook doorheen gekomen zijn. Aan het einde parkeren we en gaan te voet, over een smal pad langs de rijbaan, de grotten weer in. In het midden is er een bezoekerscentrum en men kan een rondleiding krijgen door de onderaardse gangen.
Eenmaal weer in de buitenlucht gaan we naar St. Girons en slaan af naar St. Lizier. Hier lopen we naar boven. Op sommige plaatsen is er mooi uitzicht over het landschap, maar het is niet erg helder. Volgens ons reisboek is dit een fascinerend plaatsje, maar wij vinden het niet zo heel bijzonder. Het is zo'n dorp waar er wel meer van zijn.
We volgen een groene route over de D 627 en D 15 naar Maury, vlakbij de grotten. En zo zijn we weer bijna thuis.
Dan vermaken we ons bij het huisje een poosje totdat de winkels weer opengaan.
Net voor Sabarat is er een goede Intermarché, die alles verkoopt. 't Is wel een koude winkel.
Een regenbuitje treft ons onderweg naar huis.