Frankrijk          Daumazan-sur-Arize       Pyreneeën         juli 2005
      
Dinsdag 19 juli.
Half bewolkt, veel wind en 29ºC.
Via Foix en Lavalanet volgen we een steile weg naar Montségur. De katharenburcht is de bekendste uit de geschiedenis. Het kasteel ligt op een hoogte van 1216 m. Om er te komen moet je een helse klim maken. Nou, wij zijn niet zo sportief. Overigens is het hier een schitterende omgeving.
Wij stappen weer in de auto en rijden door de dorpen Montségur en Bélesta naar Lavalanet. Hier drinken we koffie.
Verder via Mirepoix naar Pamiers ,dat overigens een grote stad blijkt te zijn. Dan nemen we de D 119 naar Pailhes waar we afslaan naar Daumazan.
Toch weer veel gezien vandaag.








Woensdag 20 juli.
Zon, 29ºC.
Vandaag staat een bezoek aan Andorra op het programma. Daarvoor reizen we via Foix en Tarascon naar het zuiden.
Het landschap is zeer indrukwekkend. De kale bergen zijn wel 2500 m hoog. De wegen zijn erg bochtig. In file rijden we naar boven, omdat vooraan een vrachtwagen rijdt en er niet ingehaald kan worden. Bij de douane houdt de file op. Over de CG 2 bereiken we een groot skioord. Het is erg druk omdat men hier belastingvrij kan inkopen.
De weg voert ons over de Pas de la Casa. Er zijn af en toe nog wat sneeuwrestanten te zien op de hoge toppen.
Wij rijden door tot Soldeu. Ook toeristisch, maar veel kleiner. Alhoewel er flink veel wordt bijgebouwd. We drinken koffie in een hotel-restaurant dat betimmerd is met hout. Als we na enige tijd terugrijden stoppen we op een plek waar zomaar paarden los rond lopen. Knippen nog wat foto's en gaan dan verder met de afdaling.
Tijdens de terugreis rijden we ten zuiden van Foix door een zeer lange tunnel.
Bij het zwembad op het vakantiepark is het veel te vol. Alle ligstoelen zijn in gebruik en staan bovendien vlak naast elkaar. In het water is eveneens weinig ruimte. Thuis proberen we dan maar wat te zonnen.
Donderdag 21 juli.
Zon, 29ºC.
Bij Intermarché doen we boodschappen en rijden meteen verder naar Lac de Mondely, ten oosten van Mas-d'Azil. Een bijzonder slecht stuk weg brengt ons bij het spiegelgladde meer. Het is hier heel erg stil. Waar zijn de watersportliefhebbers?
Verderop kunnen we dicht bij het meer komen en er is een strandje. Daar maakt maar een handjevol mensen gebruik van. Een beetje doods is het wel.
Over een nog slechtere weg gaan we verder richting La Bastide. Komt er nog een eind aan dat gehobbel?
In Rimont eten we een dure, eenvoudige salade, die voornamelijk uit slastronken bestaat. De rest van de dag blijven we bij het huisje.









Vrijdag 22 juli.
Zon, 30ºC.
De rit van vandaag gaat door een mooi gebied ten zuiden van St. Girons. Langs de rivier Salat door de Gorges de Ribaouto, naar Oust.
We volgen de weg om de vallei Garbet heen. Een fotostop bij het plaatsje Seix.
De Col de Latrape 1111 m, stelt niet zo veel voor. We zien een watervalletje in een bocht van de vele slingerwegen.
In het toeristische Aulus-les-Bains komen veel wandelaars bijeen om de bergen in te trekken. Onder een parasol drinken we alweer Perrier.
Dan nemen we de noordelijke weg naar Oust. We komen op de D 3 dat een éénrichtingsweg wordt. En dat is maar goed ook, want de rijbaan is erg smal en daarbij moeten we door 3 tunnels die niet verlicht zijn. Een leuke, spannende, dichtbegroeide route die tot aan Lacourt éénrichtingsweg blijft.
Via St. Girons en Le Mas-d'Azil keren we terug.
W. gaat zonnen en H. wast de auto. Goed verdeeld toch!
Ook moet er alvast wat ingepakt worden, want morgenochtend verlaten we dit terrein.
We eten bij het Château. De maaltijd is uitstekend en het is gezellig, maar het is wel iedere keer lang wachten op het volgende gerecht. Om tien uur zitten we nog aan tafel met naast ons alweer de heer Hans Liberg, met weer andere mensen.