HARLINGEN - 3e dag

Vrijdag 9 augustus 2019

Bij de Spoorstraat in Harlingen is een groot parkeerterrein. We zien een kerktoren en dat geeft meteen aan waar het centrum is.
Onder de plu wandelen we door en komen bij een mooie brug.



Als we bij een winkelgebied zijn gekomen gaat het stortregenen. De vele bomen die er staan bieden geen bescherming. We vluchten een kledingwinkel in want Herman was toch al op zoek naar een rood jasje. Helaas geen succes. We schuilen ook even bij de Hema, maar ja… eens raak je uitgekeken, zelfs hier!



Dan zien we De Lachende Koe, een eetcafé. Dat het terras leeg is verbaast ons niet, maar ook binnen zitten maar weinig mensen. Dat komt misschien wel omdat het er erg donker is. De menukaart is in de vorm van een krant en heet dan ook 'Koe'rant. Naast de gerechten kun je wetenswaardigheden over koeien lezen. Plus wat mopjes en spelletjes.
Wij bestellen koffie en brood met warme brie, walnoten en honing. Een aanrader!

Na de maaltijd is het nog steeds niet droog maar het is beter dan het was. We slenteren naar de haven. Aan de Noorderhaven staan pakhuizen uit de 18e eeuw. Harlingen is de grootste thuishaven van de Bruine Vloot. In zowel de Noorder- als de Zuiderhaven liggen veel authentieke zeilschepen aangemeerd. Prachtige schepen om te zien.



Bij de veerterminal is zojuist de veerboot van Terschelling en/of Vlieland aangemeerd en veel mensen komen nu van boord. Ze boffen want momenteel is het droog.
Omdat Herman last van zijn voet heeft besluiten we terug te gaan naar de auto. De kortste weg is via de Havenweg, Zeeweg naar de Spoorstraat.

Autorijden gaat gelukkig wel en we maken een rit over de N393 naar Sexbierum. Iets verder besluiten we richting de dijk te gaan en een smalle weg loopt er inderdaad onder langs de dijk. Er zijn geen trappen om de dijk te beklimmen, daarvoor moet je over het natte gras. En omdat het opnieuw is gaan spetteren doen we dat zeker niet.
Ter hoogte van Westhoek lopen schapen op de dijk en op de weg. Denk maar niet dat die beesten makkelijk opzij gaan voor een auto!
Via St. Jacobsparochie en St. Annaparochie rijden we zuidwaarts naar Marsum, Leeuwarden en tenslotte Wirdum.
En nog altijd blijft het maar regenen.

Het wordt de laatste keer dat we in ons hotel gaan dineren. De jonge man met bretels die ons bedient is altijd vrolijk. Er wordt sowieso veel gelachen in Friesland is mij opgevallen.
Ook nu is de maaltijd pico bello. Het vlees is supermals en de sla fris en knapperig. Na het eten gaan we op het buiten terras zitten. Ja… echt waar! Het is droog, geen wind en niet koud. Waar hebben we dit aan verdiend?

Morgenochtend pakken we onze spullen in en vertrekken naar Groningen om daar familie op te zoeken.
Overweeg je ook eens deze provincie te bezoeken? Doen! Er valt nog veel meer te bekijken dan in dit verslag aan bod is gekomen. En wellicht komen wij nog eens terug.