verslag06

ABERDEEN

Zondag 3 aug.
Uitslapen.
Het is droog en de zon probeert door te komen.
Wil heeft vannacht een gevecht met het te dikke dekbed overleefd. Het is ook nooit goed.
Mijn man komt droog onder de douche vandaan. De waterstraal is namelijk minimaal en ja, hij heeft toch wel een flinke hoeveelheid nodig. Jammer nou toch, want de kranen zien er erg modern uit.
Alle Italianen hebben de ontbijtruimte verlaten en dus kunnen wij in alle rust in dit warme vertrek van ons ontbijt genieten. We nemen het er goed van, want alles is al betaald tenslotte. Meestal slaan we 's middags de maaltijd over omdat we dan geen trek hebben.

Zoals gezegd, vandaag naar Aberdeen. Onze auto, die onder een boom heeft gestaan, is helemaal onder gepoept. We wachten wel met schoonmaken tot de volgende bui.
Eerst naar de Harbour en sleepboten fotograferen anders zijn we niet meer welkom bij de broers.
Er valt een beetje miezerregen, maar niet voldoende om de wagen schoon te spoelen. Sterker nog, Bij een van de vele stops in het havengebied is die nog verder bevuild.

In het stadscentrum lopen we Union Street helemaal af. Bij Starbucks nemen we op een terras in de zon koffie met wat lekkers. Veel winkels zijn gewoon open op zondag en het is gezellig in de stad. Het stikt hier van de kerken. Dan zoeken we even de rust op in één van de vele stadsparken.
Teruglopend naar de parkeergarage komen we op een grote grasvlakte waar een optreden bezig is van een Steelband. Uiteraard maakt Wil daar een filmpje van. Ook de prachtige bloemen, in de vorm van een wapen als decor van het optreden, doen het goed op foto en film.

PETERHEAD

Via A90 naar Peterhead in het noorden. Saaie plaats. De vissershaven bezocht.
Om vier uur zijn we terug in Newburgh. Herman maakt dan de auto schoon en Wil belt het thuisfront.
Helemaal beneden in het hotel is een tweede bar en daar drinken we een wijntje. Achter de tap staat een jonge knul te bedienen. We schatten hem op een jaar of zestien. Het is niet druk en ook niet zo gezellig hier. Terug naar de kamer dan maar.

's Avonds maken we grapjes met de, beetje mannelijk overkomende, barjuffrouw. Ze heeft veel gevoel voor humor en we hebben al snel goed contact met haar. Meteen de eerste avond beschuldigde ze ons ervan dat wij haar in de war wilden brengen. Toen wij namelijk 2 glazen wijn bestelden, probeerden wij haar duidelijk te maken dat wij niet 2 glazen per persoon wilden, maar ieder 1 glas. Dat ging er niet in. Dat kostte wel wat moeite.
De 2e avond wilde ze niet met ons praten, omdat wij nog niet meteen wilden bestellen. Dat hield ze de hele avond keurig vol. Dat was lachen. Ze zei tegen iedereen die het wilde horen "I don't speak to those people". Toch hielp ze me goed, nadat ik door een wesp was gestoken. Zomaar uit het niets hing die ineens aan mijn arm te bengelen.
Verder hebben we gezellig gekletst met Bob, de chauffeur van 64 jaar. Hij wilde iedere keer persé zijn verhaal afmaken. Hij waarschuwde ons vaak voor de gemene mugjes in Schotland "Watch them midges!"
De maaltijd was uitstekend.
Hiernaast een foto van het Udny Arms Hotel.

terug

verder