Dag 5. RUSTREL

Zaterdag 6 sept.

Een minpuntje van onze hotelkamer in Gap: de airco doet het niet.
De jongedame bij het ontbijtbuffet heeft het druk. Er moet veel aangevuld worden. Zo is er geen bestek, geen kaas en geen yoghurt, het rek met vuile borden is vol zodat de mensen hun dienblad met vuile spullen op tafel achterlaten. Beetje een chaos.

09:30 uur rijden we verder naar het zuiden… de laatste etappe voorlopig.
Niet super ver, want we gaan eerst naar de oker rotsen bij Rustrel. Een rit van een kleine twee uur.
Onderweg zien we veel fruitvelden, dan een mooi stukje door de Gorges de la Méouge, vervolgens een col over en daarna de plaats Sederon. Daar drinken we een espresso.

Door een prachtig landschap naar Colorado Provençal in Rustrel. De okerrotsen wel te verstaan. Ook wel de Franse Grand Canyon genoemd.
We lopen daar over deels oranje zand een blauwe wandelroute van 2 km. En dat bij een temperatuur van 29 graden, dus we hebben het warm. Maar absoluut de moeite waard. Wat is dat mooi!
Een gebied van slechts 4 km2. Maar je kunt wel prachtig lopen door dat landschap van felgekleurde okerkliffen en -heuvels in vele tinten geel, oranje, rood en bruin.

Op deze plek lag ooit, miljoenen jaren geleden, nog zee. Toen dit verdween bleef een bijzonder landschap over, waaruit verschillende soorten oker ontdekt werden.
Na een slok water is het nog een uurtje rijden naar ons huisje in Cavaillon.

Onze navigatie werkt prima en brengt ons naar een doodlopend straatje.
Naast de voordeur van nr. 23 hangt een sleutelkastje en met een gekregen code kunnen we naar binnen.
De woning is precies zoals op de foto's van de website. Heel vol ingericht met allerlei snuisterijen. Er zijn ook vreemde voorwerpen aanwezig in de woonkamer, een fietspomp bijv. en een kandelaar zo groot dat die in onze ogen in een kerk thuishoort. Het lijkt wel een museum! Er zijn veren, dekenkisten en een grote spiegel die tegen een muurtje staat.
Aan drie kanten van het gangetje naar de badkamer en slaapkamers staan kastjes… dus buik inhouden!
Genoeg verlichting in huis maar op de een of andere manier niet prettig. Te fel of juist te zwak, zoals bij de wc.
Fijne keuken, maar wanneer je de koelkast opendoet en een stap naar achteren moet zetten omdat de deur naar rechts opengaat stap je vaak precies op de pedaal van de prullenbak die dan het deksel opklapt. Wel komisch natuurlijk.

Voor we verder op onderzoek gaan moeten er eerst boodschappen gehaald worden. Dus we rijden naar de Intermarche. Deze zaak is zo enorm groot dat het ons veel tijd kost om alle boodschappen te vinden… en er is ook zoveel keuze, wel 15 meter aan kleine toetjes alleen al.
Terug in het huisje gaat Herman aan de slag om wat in de weg staande frutsels weg te halen. Een glasplaat op de houten salontafel bijv. Geurstokjes die pontificaal op de keukenbar staan en de grote vaas bloemen van de eettafel moet ook aan de kant. Wil verwijdert een losliggend kleedje in de slaapkamer en gaat dan alle keukenkastjes en laatjes onderzoeken. Eetborden zijn van diverse pluimage en met moeite kunnen we er twee uitkiezen die we gaan gebruiken. De glazen zijn allemaal aangetast door de vaatwasser en zien er niet uit. De keuken is trouwens wel helemaal compleet ingericht… er staat zelfs een multifunctioneel apparaat op de keukenbar… weet niet goed wat die kan.

Als we ons geïnstalleerd hebben drinken we een wijntje in de tuin die deels overdekt is. Daar eten we ook, want het is daar lekker zitten aan de ronde tafel.

verder