Een reis door Frankrijk, gevolgd door een verblijf in de Languedoc-Roussillon. juni 2023

BINNENLAND

Donderdag 22 juni

Uitslapen. Dan de was doen. Als alles buiten hangt te drogen vertrekken we naar het strand. Voor de tweede keer toch maar naar St. Marie le Mer.
Er staat veel wind en de parasols blijven daardoor niet staan. Dat is op zich niet erg, want na drie minuten verdwijnt de zon en wordt de lucht gevuld met wolken. Dus de parasols zijn niet nodig. Door de hoge golfslag is het niet raadzaam de zee in te gaan. Toch vermaken we ons prima, het is een heerlijk temperatuurtje en de tijd gaat supersnel. We blijven er een paar uurtjes.
De rest van de middag zijn we bij het huisje en maken plannen voor morgen.

Op het overdekte buitenterras, aan de kant van het strand, eten we bij La Siesta. En dit keer hebben we elk een goed stuk vlees gekregen. Dat van Wil is iets om te onthouden: Pluma Ibérique beurre d'ail. varkenshaasje volgens mij… supermals!

Vrijdag 23 juni

Weer veel wind met zon, 32'C. Absoluut een stranddag, maar wij hebben inmiddels andere plannen… stukje binnenland in.
Over de N116 naar Ille-sur-Têt. Vreemde rotsformaties op particulier terrein, dus entree betalen. Over stoffige paden eerst 800 m. lopen om ze te kunnen zien. Maar dan zeg je ook meteen: "Wow".

Het landschap dat bekend staat als 'Les Orgues d'Ille-sur-Têt', vrij vertaald de orgelpijpen van Ille-sur-Têt. Dit zijn prachtige rotsformaties die door natuurlijke erosie zijn uitgesleten in de vorm van orgelpijpen.
Een maquette laat zien hoe er gelopen kan worden. Wij doen dat van schaduw naar schaduw, want het is heet.

Het prachtige landschap van Les Orgues d'Ille-sur-Têt is het indrukwekkende resultaat van miljoenen jaren durende erosie. Door de invloeden van de aarde, de zon, wind en water is dit indrukwekkende landschap uitgesleten uit zacht zandsteen. Al vroeg in de geschiedenis herkende men orgelpijpen in de soms wel 12 meter hoge uitgesleten stukken rots. Dit bijzondere landschap is door de eeuwen heen gekoesterd en is dan ook tot op de dag van vandaag een aanrader voor geïnteresseerden.

Er valt veel te fotograferen… elke hoek is weer een plaatje. Zie fotoblad Ille-sur-Têt.
In het mini winkeltje kopen we een paar leuke placemats met afbeeldingen van dit natuurverschijnsel.

Bij de airco van de auto komen we wat bij tijdens een ritje noordwaarts, naar Bélesta, over de D21.
Dan wegnummer D38 recht op Forca Real af. Bij een groot uitkijkpunt over het dal kunnen we even stoppen om van het uitzicht te genieten. De top van Força Réal is hier al goed te zien.

Het weggetje, ook D38, naar boven is goed berijdbaar. Pas het laatste stukje heeft het een stijgingspercentage van 12 %. We zitten hier op 507 m. hoogte. En er staat veel wind.

Parkeren is totaal geen probleem, want niet veel mensen rijden hier vandaag naartoe. Van alle kanten kun je de wijde omgeving in je opnemen. Op de uiterste top staat een gebouwtje met een mast. Wij lopen de andere kant op naar boven en zien een grote spiegel hangen waarin je jezelf kunt zien aankomen lopen. Ook is er een leegstaand, vervallen gebouw. Het uitzicht is machtig mooi.

Naar fotoblad binnenland.

Força Réal is een rotsachtige piek met uitzicht op de regio Roussillon. Vanaf de hoogte van 507 meter heeft het een uitzicht dat zich uitstrekt van de top van de Canigou tot de kaap van Port-Vendres. Vanaf hier kan men de geografisch contrasterende valleien van de Agly en de Têt zien. Het is historisch gebruikt als een vuurtoren, vanwege zijn unieke vorm en de nabijheid van de havens van Roussillon.

Onze route terug gaat over de D612 langs Montner naar Estagel. Via de D112 naar Perpignan. Hele mooie route op een mooie weg. Ten noorden van Perpignan rijden we langs het vliegveld en komen via bekende wegen in Canet-en-Roussillon aan. Daar kopen we een paar dingetjes bij de supermarkt en keren huiswaarts.

Na de koffie durft Herman het aan in de bloedhete zon te gaan zitten. Wil schrijft, op een koele plek, dit verslag. Ook moet er al vast wat ingepakt worden want we overnachten hier nog maar één keer.

Restaurant L'Hacienda is vanavond aan de beurt voor een maaltijd. Herman wil graag paella en dat serveert men hier ook voor 1 persoon. Wil bestelt een kip wok gerecht. Maar daar blijkt niet veel smaak aan te zitten. Sowieso serveert men weinig groente en de groente die je krijgt is vaak helemaal kapot gekookt. Paprika's zijn vaak erg slap en smakeloos.