PLAYA DEL INGLES    -    Woensdag 17 januari 2024    -    blz. 2.

Om 08:00 uur horen we de schoonmakers die bezig zijn de gang te reinigen. Ook buren kunnen we horen met hun ochtendritueel.
Wij ontbijten met koffie en meegebracht ontbijtkoek. Van een eerder bezoek aan dit complex weten we dat men broodjes aan de voordeur hangt. En ja hoor, daar hangt inderdaad een plastic zakje met 2 witte broodjes erin, net iets groter dan een pistolet.
De zon schijnt en in korte broek lopen we weer naar hetzelfde winkelcentrum en doen daar bij de SPAR boodschappen.



Vervolgens vertoeven we een poosje bij het zwembad om voorzichtig aan de zon te wennen. Het is 26 graden. Terug bij het huisje raken we in gesprek met de buren uit Brabant. Zij zaten in hetzelfde vliegtuig maar zijn met openbaar vervoer naar Playa del Ingles gekomen.

                                         

Na het eten van de heerlijke broodjes trekken we de wandelschoenen aan en gaan er op uit. Naar de kust waar we het wandelpad volgen dat ik maar gemakshalve de boulevard noem. Officieel heet dit pad Paseo Costa Canaria. Onderweg maken we de eerste serie foto's.



Beneden zien we een grote rotonde. We nemen de trap en dalen ca. 88 treden af. Steken de straat over en staan bij een groot plein met grote glimmende letters die de naam Maspalomas vormen. Gek eigenlijk, want hier heet het Playa del Ingles en Maspalomas ligt voorbij de duinen in het westen.



Op het plein is het wel gezellig en zijn de terrassen aardig bezet. Mooi strand ook.

            

Via de kustweg langs winkeltjes, bars en restaurantjes slenteren we terug. Op het terras van La Bucanero drinken we een biertje en luisteren we een poosje naar live muziek.
De rest van de middag relaxen we bij ons appartement.

Bij zonsondergang staan we op de boulevard bij de duinen en kunnen nog net enkele mooie foto's maken. Dan naar beneden. Wij kiezen ervoor om een stuk helling te nemen en dan een stuks of 50 verspreide treden omlaag. Ik zal maar meteen vertellen dat elke keer dat we naar de kust lopen (bijna dagelijks) wij deze manier nemen en bij het naar boven lopen alle 83 treden opgaan. De laatste 33 treden is een pittige klim want die treden zijn hoog en steil. Maar hč… wij klagen niet. Het is wel te hopen dat onze knieën het houden.

Bij restaurant Klamotte eten we pizza en een nagerecht. Daarna lopen we wat verder naar La Bucanero voor een wijntje tijdens het optreden van een muziekkant met een elektrische gitaar. Hij is slecht bij stem en niet goed verstaanbaar. Leuke avond.