WESTKUST - Maandag 22 januari 2024 - blz. 7.
Zon en nauwelijks wind, het beloofd een mooie dag te worden.
Herman constateert een schroef in de autoband. Dat is tenminste duidelijk. Hij belt Cicar en niet veel later komt er iemand. Samen rijden ze naar
een werkplaats bij een benzinestation en wordt de band gerepareerd.
Om 11:00 uur kunnen we alsnog het ritje van gisteren gaan doen, richting Mogan. Dat is eerst naar het westen rijden, door 10 tunnels en vervolgens
rechtsaf slaan de GC 200 op. We toeren nu landinwaarts, door diverse dorpjes.
Bij El Molino de Viento parkeren we aan de zijkant van de weg. De molen is
gesloten. Er tegenover ligt een verwaarloosd terrein met enkele grote kunstvoorwerpen. Ik had ergens gelezen dat hier een botanische tuin moet zijn,
maar daar is absoluut geen sprake van. Het is een niet onderhouden plek met wat treurige struiken. Wel kunnen we de molen aan de overkant goed zien.
Uiteraard zijn we snel uitgekeken en vervolgen daarom onze weg langs enkele plantages. Door Mogan met zijn smalle straatjes en daarna een slingerweg door
de bergen.
Prachtige route waarbij we bij een wegrestaurant stoppen met daar vlakbij groen gekleurde bergwanden. Heel mooi!
Wij rijden verder door terwijl de weg stijgt en we steeds meer bij de westkust komen. Veel bochten ook. Na de afdaling bereiken we Playa de Aldea.
Hoog tijd voor een hapje en bij het eerste restaurant eten we een kipsalade.
Daarna het strandje bekijken en het Visitor Center plus enkele oude gebouwtjes. We lopen naar het haventje met een kleine vuurtoren. Om de ruige kustbergen
te zien hebben we wat last van tegenlicht.
Dan is het onze bedoeling om naar Mirador del Balcon te gaan. Maar we rijden in een hele lange, gloednieuwe
tunnel van wel 4 km en missen het daardoor. Plotseling zijn we bij El Risco. Een dorp waarbij er een groot risico bestaat dat er rotsblokken op vallen.
De naam zegt het eigenlijk al. Keren of terugrijden kan echt niet op deze weg. Dat kan pas bij Guayedra, onder Agaete. In deze streek worden nieuwe wegen
aangelegd en ook is er een nieuwe tunnel in aanbouw.
Bij het terugrijden stoppen we bij een uitkijkpunt die we eerder zagen, in de buurt van Punta de Gongora. Uitzicht op zee. Maar de kust zelf is niet te
zien… het zou te gevaarlijk zijn om naar de rand te lopen.
De bergen zorgen ervoor dat we dezelfde weg terug moeten rijden, echt verkeerd is dat niet want nu zie je dit mooie landschap toch weer net even anders.
Om 16:30 uur zijn we thuis, waar het 25 graden is.
Aan de kust eten we bij El Velero. Twee pizza's met wijn, koffie en fooi voor 42 euro.
Bij El Bucanero treedt zowaar een andere zanger op. Zonder gitaar maar wel met een gek staartje op zijn kruin.