Wandeling

We slenteren wat rond door de gezellige straatjes met oude gebouwen. Het is erg toeristisch hier, veel Duitsers en Belgen, maar ook Engelsen en Nederlanders. En zwervers lopen of beter gezegd strompelen hier rond. De één probeert sokken te verkopen de ander een bloem. Ook zijn er mensen die hun muzikaliteit ten gehore brengen op bijv. de saxofoon, klarinet, accordeon, viool of gitaar. En oh ja… een man die fluitjes verkoopt. Op veel straathoeken verkoopt men diverse noten.     
     Herman wil bij de rivier kijken en dus buigen we af naar het westen. De Rio Guadalmedina heeft veel bruggen… maar geen water. Dat is een gek gezicht. Waar water zou moeten zijn is beton. Jongelui zijn daarop aan het balletje trappen.
We lopen een stuk langs deze droge rivier en steken dan over en komen langs een markthal om vervolgens door de straat Alameda Principal te gaan. Dit is een wel heel erg drukke straat. De bussen die hier voorbij gaan zijn niet te tellen. Aan de zijkant, op het trottoir, staan wel vier of vijf bloemenkraampjes concurrerend naast elkaar.
Zodra het kan ontvluchten we deze drukte en zoeken de mooie boulevard op langs de haven. Zo wandelen we terug naar het hotel. Langs deze boulevard staat een reuzenrad die het niet doet. Wat wel beweegt zijn de supergrote zeepbellen die een oudere man aan het blazen is.
In de haven ligt een enorm cruiseschip en er zijn 3 zuster-sleepboten.
Deze boulevard heeft een aparte constructie om schaduw te creeren en als afscheiding naar het havengebied is een glazenwand geplaatst. 		    


     Opvallend is de grote glazen kubus in verschillende kleuren. Dit is Centre Pompidou Malaga, een ondergronds museum met kunst uit de laatste bijna honderd jaar.
Ons hotel heeft 12 verdiepingen. En op deze hoogte is een jacuzzi en een dakterras met uitzicht over de stad. Op dit tijdstip is er tegenlicht van de zon, maar toch kunnen we aardig wat zien van deze streek. En wat ook leuk is… we kijken zo op het middenterrein van de arena. Daar wordt droog geoefend en flink met de lappen stof gezwaaid.
     
     Kwart over acht gaan we richting het strand een restaurant zoeken. Aan de kust zelf staat niets en aan de kant van de bebouwing zijn een paar zaakjes gesloten en die wel open zijn staat ons niet helemaal aan. Dus wandelen we naar het oude centrum. We zien dat Alcazaba nu mooi verlicht is. Op een plein ervoor zijn Romeinse opgravingen te vinden.
Er heerst een gezellige sfeer in de stad. Lopen we verder dan kunnen we niet kiezen waar we zullen gaan eten, zoveel eetzaakjes, zoveel terrasjes. Kortom voor elk wat wils. We eten ergens een pizza en observeren ondertussen het wandelend publiek. De avond is heerlijk, geen wind en nog steeds niet koud.