Bus tour

De volgende halte nr. 11 gaan we er al weer uit, want hier is een museum/basiliek St. Maria de Victoria. Alleen is die gesloten. We vinden ergens een zijdeur die open gaat en we stappen naar binnen. Mooie tegels aan de wanden en op de vloer. Iets verder komen we op een vierkante binnenplaats. Echt een plaatje om te zien. Sierlijk gekleurde tegeltjes, grindperkjes met mooie boompjes en struiken en beelden is het decor van dit vertrek. Wat is hier? Niemand te zien. Wel rondvliegende duiven. Waar is de kerk?
Nog wat verder lopend komen we op een gang waar het naar ziekenhuis ruikt. En ja hoor… bordjes geven namen aan van verschillende afdelingen die duidelijk bij een ziekhuis horen. Wij terug, want dit is niet de bedoeling. Op een wit bankje in de mooie binnenplaats geven we onze voeten even wat rust. 		    

     Buiten fotograferen we de kerk en lopen door een mini tuintje naar de straat waar de bushalte is. We zullen 20 min. moeten wachten want er ging er zojuist een voorbij. Die 20 min. werden er uiteindelijk 55 bleek achteraf. Iets anders bekijken is geen optie, want er zijn alleen maar woonblokken en drukke straten waar het verkeer razendsnel doorheen rijdt. Ook veel stadsbussen doen de halte aan. We hadden dus eigenlijk gewoon de stadsbus moeten nemen dat was ook voordeliger geweest. Na 40 min. wachten komt dan eindelijk een rode Malaga bus, maar deze is vol met kinderen. De chauffeur roept dat over 5 min. de volgende zal komen. Nou… dat werd een kwartier. Ondertussen besloten wij de gehele route maar uit te rijden. Dan hebben we toch nog waar voor ons geld.

De rit gaat door de tunnel die onder het Alcazaba ligt, langs het stadhuis en over de droge rivier. Een groot gedeelte ten westen van het centrum is opgebroken. Het verkeer is een chaos. Heel druk en de rijbanen krioelen door elkaar.
Bij halte nr. 1, dat is een station en winkelcentrum (Es Station Maria Zambrane), draait de bus en gaat terug. Wij stappen bij het reuzenrad uit en lopen de stad in. 		    
     Door de mooie winkelstraat de Calle Marques Larios, die grote metalen bogen heeft. Deze winkelstraat is de grootste en belangrijkste. De meeste zaken zijn van bekende merken en grote winkelketens. We zien luxe winkels met kleding, tassen en parfums. Ook de zijstraten van de Calle Marques Larios zijn gevuld met winkels, bars en boetieks.

Na het slenteren door de stad ploffen we neer op een van de vele terrasjes en eten ieder een halve portie salade. Herman kiest voor Malaga salade en Wil een Russisch ei, dat veel lijkt op een aardappelsalade. Brood en bier erbij en smullen maar. Hoewel dat smullen Herman snel vergaat, want hij beschrijft zijn salade als een stel natte aardappels in botersaus met vellerige sinaasappel. Een klarinettist komt de boel een beetje opvrolijken.
     Na deze kleine hap wandelen we verder en gaan naar Plaza de la Merced. Een zuil staat midden op het plein. Hier op een hoek staat het woonhuis van Picasso. En uiteraard zijn er terrasjes te vinden.
Als we dit gezien hebben lopen we terug richting hotel en passeren Teatro Romano. Dat ligt een aan groot plein met bankjes in de schaduw die veel gebruikt worden, ook door ons. Het is echt lekker om hier een poosje te zitten, het is nog altijd 25 graden. 		    
Na een tijdje op de hotelkamer te hebben doorgebracht lopen we 's avonds opnieuw naar het oude centrum. We maken enkele foto's van de kathedraal die nu mooi verlicht is.
Eten doen we bij een leuke zaak die er goed uitziet, maar waar ze hoofdzakelijk hamburgers serveren. Met frites erbij wordt het vast wel een smakelijke maaltijd. Alleen is de burger te hoog en dus gebruiken we mes en vork. Laat nou die hamburgers op een papieren servet liggen. En door het vocht en het snijden moeten we wel op letten geen papier mee te eten. Het kan aan ons liggen hoor, maar de smaak van zo'n burger wordt wel snel eentonig.
Op een andere plek in de stad bezoeken we nog een bar. Er staan op de menukaart 4 lekkernijen vermeld. Wil kiest voor amandelcake. Bij het bestellen begrijpen we van de ober dat ze drie van vier nagerechten niet hebben en amandelcake zit daar ook bij. Dat is pech voor ons Willetje, dan moet ze wel een glas wijn drinken.
Veel bedienend personeel spreekt geen Engels is onze ervaring. Dat begrijp je toch niet… ze leven hier van het toerisme!