Alcazaba

De kamer is nog niet schoongemaakt en omdat we echt andere handdoeken willen trekken we snel wat zomerse kleding aan en vertrekken weer. De verkeerslichten doen het niet en daarom wordt het verkeer nu geregeld door een paar agenten die constant op een fluitje blazen.
In het zonnetje wandelen we op ons gemak naar Alcazaba in ca. 10 minuten. Bij een souvenirwinkeltje koopt Herman een pet want de zon brandt soms goed. 		    

     Ook bij dit fort kopen we via een machine de entreekaartjes voor ca. 2 euro p.p.
Wanneer je goed ter been bent is dit bezoek zeker aan te raden. We moeten ons een weg banen over smalle trappen, gangetjes en grote keien. De tuinen zijn mooi en worden goed verzorgd. 		    
Het 'Alcazaba' in Malaga is zonder twijfel de mooiste en meest indrukwekkende bezienswaardigheid van de stad. De oudste delen van dit Moorse kasteel stammen uit de 9e eeuw na Christus. In de 11e eeuw werd het kasteel samen met de stadsmuren van Malaga verder uitgebreid. Het is waarschijnlijk het best bewaarde gebouw in Malaga uit deze periode. De Moorse invloeden op het gebouw zijn nog steeds goed zichtbaar. Tijdens een bezoek aan het voormalige kasteel kom je overal rijkversierde deuren, plafonds en pilaren tegen. Een aantal van de pilaren die in dit kasteel gebruikt zijn waren onderdeel van het 'Teatro Romano' van Malaga.

     Het uitzicht vanuit het kasteel en de oude stadsmuren is schitterend. De Arena en ons hotel zijn goed te zien. En ook de ligging van de stad met de bergen op de achtergrond is een plaatje.     

     Daarna zijn we toe aan een drankje. Dat wordt bier op een terras tegenover de bioscoop. Goeie plek in de schaduw en lekkere stoelen. We eten ook nog wat tapas om de honger te stillen.
Aan het eind van de middag gaan we terug en lopen door naar de kust. Even bij het strand kijken. Deze middag was zeker een strandmiddag gezien het weer. Dat zag er vanmorgen niet zo uit. Er liggen nu ook nog mensen heerlijk te zonnen op het smalle strand.

Voor de laatste keer maken we 's avonds de wandeling naar het oude centrum. Restaurant El Patio Bodega lijkt ons wel wat. We bestellen iets te drinken, kiezen een maaltijd en pas na een half uur kunnen we onze keuze doorgeven. Geduld dus.
De maaltijd komt 30 minuten later. Mijn gerecht is saai, veel te zout en het vlees te vet. Herman heeft een rijst-vlees-groenten mengsel. Helaas zijn de artisjokharten niet te herkennen. Het smaakt naar: 'help, ik wil een ander restaurant '.
We rekenen af en gaan nog lekker een wijntje drinken op het allereerste terras.
Om elf uur zijn we terug op de hotelkamer. Morgen naar huis.