.gif)
.jpg)
Noordoosten
Zondag 26 juli.
Half twaalf rijden we weg richting de hoofdstad Mahón. Sterker nog… we rijden zelfs door een stuk van de stad en door het toeristische havendeel. Ook door erg smalle straatjes. Omdat het vandaag zondag is zijn er weinig voertuigen waar we last van hebben.De oude binnenstad heeft nogal wat historische gebouwen. Misschien komen we later deze vakantie hier terug, maar voor nu krijgen we toch een aardige indruk van deze grootste plaats van het eiland.
Eenmaal buiten het centrum rijden we over de hoofdweg ten zuiden van de stad en pas dan gaan we richting Es Grau in het noordoosten.
Es Grau
Es Grau is een leuk bestemming. Veel bootjes in het lage water. Het zand van het strand is donkerkleurig alsof het nat is geweest. Verderop
is open zee. Zoals op veel plaatsen kun je ook hier bootjes huren en je kunt er kano varen.
Ik persoonlijk vind het bruggetje naar het strand erg leuk.
De straatjes van Es Grau hebben witte huizen en in enkele straten hangen gekleurde linten. Ook leuk zijn de doorkijkjes tussen de woningen naar
de baai en het haventje.
Op een terras langs het water, eten we een omelet en genieten van het uitzicht op de baai.
Later rijden we naar het Parc Natural de s'Albufeira des Grau. Maar we zien er niet veel van. Voorbij het informatiecentrum is de weg niet meer
verhard. Jammer! We konden het meer wel zien.
Favaritx
Over de ME 5 en ME 7 kiezen we de afslag Favaritx. Ruim voor we de vuurtoren daar bereiken is het een drukte van belang om een vrij parkeervak te vinden. De rijbaan is er heel erg smal en er wordt wat heen en weer gemanoeuvreerd. Wij besluiten achter een auto aan te rijden die kennelijk de weg weet en de rijbaan verder volgt.Ja hoor… verderop is plaats genoeg. Bovendien ben je dichterbij de zwart-witte vuurtoren.
We zien zee, leistenen, rotsen, een stenen gebouwtje dat geen dienst meer doet volgens mij en stranden in de verte. En een meeuw.
Addaia
Herman maakt een paar filmpjes en stelt voor om nog een noordoostkustplaats te gaan bekijken, Addaia. We hebben enige moeite met de uitspraak.
In ieder geval wonen er mensen met geld. Bij een speeltuin stappen we uit en genieten opnieuw van de blauwe zee. Er liggen wat eilandjes voor de kust
en er varen enkele zeilschepen.
Als we ons omdraaien zien we aan de overkant een piepklein stadsstrandje.
Het volgende plaatsje dat we even aandoen is Na Macaret. We zien direct voor ons de plek waar we vandaag zijn gekomen, de speeltuin. De kustlijn
is grillig, dat is wel duidelijk. Herman neemt niet de moeite om uit de auto te komen, maar Wil filmt het wel omdat je dan een beter beeld
krijgt van de ligging.
Dan hebben we het wel gezien en keren door het binnenland terug naar Son Bou. Een ritje van 25 min. door een stukje Alaior heen.
Thuis lekker luieren.
Bij Les Dunes, een zaak langs een grasveld, gebruiken we de avondmaaltijd. Ook goed. Hier komen we nog wel terug.