pagina 9 Tenerife - Do. 23 jan. 2020
NP De Teide
Hoewel de zon volop schijnt en het 22 graden gaat worden is het toch geen strandweer. Er is heel veel wind en er zijn witte koppen te zien op zee.
Dan wordt dit een mooie dag om naar de Teide te gaan. We kiezen voor de route Adeje en Guia de la Isora. Dan volgen we de borden van De Teide. De weg loopt omhoog door mooie bossen.
Bij het plaatsje Chirche is een uitkijkpunt richting het westen, naar de zee. Het eiland La Gomera is goed te zien.
Dit uitkijkpunt is nieuw voor ons. Het ligt mooi en bovendien is er een aardige cactustuin. Alleen erg jammer dat er mensen zijn die zo nodig hun naam in de planten moeten krassen.
Er is een restaurant met terras en daarboven een rond platform waar je een prachtig overzicht hebt over van het landschap.
We gaan weer verder met de schitterende route. Waar mogelijk stoppen we om te genieten van de ruige natuur in Parque Nacional del Teide. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van het park wordt gevormd door
de berg Teide. De top van deze 3718 meter hoge dode vulkaan is vanuit veel plekken in Tenerife te zien.
Dé reden om het park te bezoeken is het vulkanische landschap. Er is geen sprake van een uniform landschap, maar van een grote diversiteit in vulkanische elementen. Door de jaren heen hebben weer en wind hun
bijdrage geleverd aan het wat je nu in het park aantreft. In de lager gelegen gebieden is er veel begroeiing. Dit bestaat vooral uit (naald)bomen. Hoe lager je gaat, des te meer divers de samenstelling van de flora is.
De wegen die door het park lopen zijn op meerdere plekken voorzien van parkeerplaatsen. Deze bevinden zich vooral bij uitzichtpunten.
Bij het informatiecentrum, waar het erg druk is, drinken we koffie en eten een hotdog.
Vervolgens lopen we naar een erg populaire plek, nl. Roques de Garcia, ook vaak aangeduid als Los Roques. De rotsen torenen mooi op tussen het fraaie vulkanische landschap. Maar het is koud! Daarom snel de
auto in en verder gaan.
Het open terrein dat we van onze eerdere vakanties kennen moet ons eindpunt zijn. Wil trekt een extra jasje aan en Herman stelt zijn camera in. Auto afsluiten en dan gaan we een stuk lopen.
Wat een indrukwekkend landschap! Weinig wind hier en gelukkig geeft de zon een beetje warmte.
De afdaling naar het zuiden die we nemen gaat via Vilaflor en Arona. In deze plaatsen is het bewolkt en maar 12 graden.
Tijdens de verdere afdaling zien we de temperatuur stijgen naar 22 graden. Bij de kust is er zon met sluierbewolking.
Bij ons appartement kunnen we heerlijk buiten zitten.
verder