Wilisweg | route en overzicht | van dag tot dag | fotoalbum | hotels |
Zaterdag 26 juli. We vertrekken vandaag om half 8. Het Zion N.P. rijden we binnen aan de zuidoost kant. De eerste halte is bij Checkerboard Mesa, een op een schaakbord lijkende stenen plateau van 2033 m. hoog. We vervolgen de weg en rijden daarbij door twee tunnels. De 2e tunnel is zo smal dat het verkeer om de beurt wordt toegelaten. Deze tunnel heeft leuke doorkijkjes. De weg daalt met aardige haarspeldbochten. Bij één van die bochten houden we een fotopauze. Zion bestaat uit bijna 600 km² rotsen en ravijnen. Dan klimmen we de bus weer in voor de koffiestop in Zion Lodge, het laagste gedeelte. Hier staan schommelstoelen voor ons klaar. |
Daarna rijden we terug naar boven. Na 5 kwartier komen we in Kanab. Kopen een t-shirt en
eten sandwiches. We drinken zure melk. Nou ja, alleen H. dan. Een uurtje verder rijden en we zien Lake Powell. We bezichtigen de Glen Canyon Dam. Dit bouwwerk doet volgens mij niet onder bij de Hooverdam, die voor bussen sinds 11 september is afgesloten. Om het bezoekerscentrum in te kunnen, wordt iedereen gescand. |
We komen aan in de staat Arizona. Hier moeten we de tijd 1 uur terugzetten. Tien minuten verderop in Page hebben we de lunch en laten de groep achter die hier aan een excursie gaan deelnemen. Na drie kwartier stoppen we in het Navajo Indianen Reservaat langs de Colorado rivier. Door de lage waterstand is de rivier slecht te zien. De woestijngrond is eigendom van de Navajo Indianen. De Navajo zijn een van de belangrijkste Amerikaans Indiaanse gemeenschappen. Dit reservaat is het grootste in de USA. |
Nog 1½ uur in de bus en we komen bij Grand Canyon N.P. aan. Het is misschien leuk te weten dat men hier (nog voor Cameron) de hoogste berg van de San Francisco Mountains kan zien, Mount Humphreys. In Grand Canyon wordt de eerste stop het uitzichtpunt Desert View. Het 1700 m. diepe en tot 30 km. brede ravijn is één van de grootste natuurwonderen ter wereld. Wij bezoeken het zuidelijk gedeelte en lopen een uur langs de bovenrand van het Train Depot tot Yavapai Point, de zogeheten Rim Trail. Machtig, die Grand Canyon. Je staat erbij, kijkt ernaar maar je bevat het niet. |
18.45 uur rijden we naar het hotel net buiten het park. Best Western Square Inn,
kamernr. 3112 op de begane grond. Luxe inrichting, alles net een beetje mooier dan we al
gewend waren. Grotere tv, glazen in de badkamer i.p.v. plastic bekers, veel spiegels,
goudkleurige kranen, 2 telefoons en ook nog een make-up tafel. We nemen een buffetmaaltijd in het restaurant. Hier ook al zo'n mooi interieur. Volgegeten gaan we terug naar de kamer. We willen natuurlijk ook nog genieten van al die luxe. Onze douche/bad heeft dan wel gouden kranen, het duurt alleen even voor we er achter komen hoe ze werken. Dat je de waterstraal kunt wijzigen is ons bekend. Verder moet op een gegeven moment aan een touwtje worden getrokken plus 2 hendels overhalen. Is het nog te snappen? Volgende keer zullen we eerst een cursus gaan volgen. |
De badkamer heeft nog een foefje: i.v.m. stroombesparing gaat na een paar minuten het
licht uit. Zal je toch net onder de douche staan! Of is daar het touwtje voor? De wc heeft een recyclingsysteem. Daar moet je echter niet te lang over nadenken. H. heeft ook problemen, en wel met het koffiezetapparaat. Alles loopt over! Eén of ander dingetje in het filter vergeten. Leuk hè, al die luxe. 547 km. |