zaterdag 17 juli 2004
|
Om kwart over negen zijn we in de vertrekhal op Schiphol. Daar worden de koffers gescand en van een fel groen stickertje voorzien. Na 20 minuten zijn we ingecheckt. Bij de douane loopt het niet zo vlot, tenminste niet in onze rij die het meest links ligt. Hier worden namelijk reizigers toegelaten die hulp nodig hebben en/of een wandelwagentje bij zich hebben. Omdat zij ertussen worden gelaten schuift de rij maar weinig op. Meteen na de douane wordt de handbagage gescand. Kwart over tien zitten we aan de koffie. Om elf uur kunnen we naar gate D3, waar veel te weinig zitplaatsen zijn. We stappen dan in de Boeing 737/300 van Air Canada. Met 20 minuten vertraging vertrekken we om 12.30 uur. Het toestel is niet zo jong meer, hier en daar kraakt er wat en de wielen maken een vreemd geluid op het wegdek. Mijn tafeltje wiebelt en de rugleuning beweegt ook al vreemd. Durven we nog wel? In het toestel kunnen 210 passagiers en alle zitplaatsen zijn bezet. De beenruimte is royaal en de stoelverdeling is 2 3 2. Wij zitten in het middengedeelte. De maaltijd is kip of zalm. Ik neem kip en mijn buurvrouw kiest voor de zalm. Mijn kipgerecht met zalmgeur is toch wel erg apart. |
  |
 |
We vliegen over Glasgow, ten zuiden van IJsland, over Quebec en dan naar het zuiden naar Toronto. Het is half bewolkt en 25ºC. als wij om twee uur arriveren op terminal 1. Deze gloednieuwe terminal is in april 2004 geopend. De reizigers moeten allereerst een bus in die naar een ver gelegen andere terminal rijdt. We rijden zeker een kwartier over een terrein met een grote bouwput. Ik schat dat de totale luchthaven van Toronto Pearson net zo groot is als de stad Rotterdam. Aangekomen in de andere terminal krijgen we pas de douane-controle. Stempel in het paspoort en "Enjoy your stay". Zouden de koffers meegekomen zijn? Snel naar de bagageband. Terwijl we daar wachten loopt er een vrouw in uniform rond met een snuffelhond aan de lijn. De hond doet goed z'n best en slaat zelfs H. z'n rugtas niet over, die op de grond voor mijn voeten staat. Het is goed dat het beestje geen plasje doet, want anders.... |
|
Met een taxi rijden we naar hotel Days Downtown. De rit duurt 25 minuten en het eerste kwartier rijden we op de snelweg met 110 km per uur. Gerda, de reisleidster van Jonview, zit in de hal, begroet ons en geeft wat informatie. We krijgen kamer 902, dat is dan op de 9e etage. Een smalle kamer met 2 bedden, tv, koffiezetapparaat met zakjes koffie, suiker en melk, 1 stoel, 1 lamp, prima badkamer met alles erop en eraan en vuile ramen met uitzicht op wolkenkrabbers. Het hotel is 23 hoog en op de 6e verdieping is een zwembad. Met de subway (metro) in Carlton Street gaan we naar de CN Tower. Deze straat waar het hotel staat is behoorlijk levendig. Wanneer we na 4 haltes bovengronds komen lopen we meteen al tussen de grote wolkenkrabbers. We lopen langs de concerthal en het stationsgebouw. Het is druk op straat en nog drukker bij de CN Tower. Er kunnen verschillende niveaus bezichtigd worden, wij besluiten naar het Looking Out Level te gaan. Maar eerst gaat iedereen door een scan met blazende lucht die je kleding laat opbollen. Vreemd gevoel. Hier mag niet gefilmd of gefotografeerd worden. |
|
|
Voor de Looking Out Level is een wachttijd van 40 minuten. Wil je nog andere levels bekijken moet je opnieuw ca. 40 minuten wachten. Er zijn 4 veel te kleine liften. Ze gaan met grote snelheid aan de buitenzijde omhoog, in 58 seconden tot aan de top. De toren is totaal 553 meter hoog. Wij komen op een hoogte van 346 meter en hier is al een magnefiek uitzicht over Toronto. We kunnen een halve cirkel benutten, want de andere helft is restaurant. We genieten volop van het panorama van deze wereldstad en zien gebouwen waar we de naam nog niet van kennen. China Town is wel herkenbaar. Vier meter lager is de Glass Floor. Een glasplaat waardoor je de grond onder je ziet. Veel toeristen gaan erop liggen om zich op die manier te laten fotograferen. Om naar beneden te gaan moet je weer in de rij voor de lift. Onze wachttijd is ca. 18 minuten. www.cntower.ca |
|
Tussen het drukke verkeer worden toeristen vervoerd in riksja's die door een jongen wordt getrokken. Soms ook hollend in de zon, en dat met 21ºC. We eten een niet zo lekkere burger op een terras tegenover Planet Hollywood (dat is een restaurantketen van bekende sterren zoals Arnold Schwarzenegger). Inmiddels is het al 18.00 uur geweest en we nemen de subway terug naar het hotel. Vroeg naar bed want het was best wel een lange en vermoeiende dag (tijdverschil 6 uur vroeger). |
|
