maandag 26 juli 2004 260 km.
|
Kamer oké. Airco lawaaierig. Uitstekend ontbijt met verschillende broodsoorten, luxe zoet banket, fruitmand met appels, bananen en druiven. En blokjes meloencocktail in een schaal. Het enige minpuntje: er is geen kaas. Met een beetje bewolking vertrekken we om 7.45 uur. Bij de handbagage zit vandaag een extra trui, want we gaan het ijs op. Om 9.00 uur komen we bij Lake Louise op 1700 meter hoogte. Er staat hier een groot kasteelhotel. En wat is het hier mooi! Het strak blauwe meer met de sneeuwbergen op de achtergrond, gewoonweg een plaatje. Als we verder zijn gereden slaakt er iemand een kreet. "Beren…, zwarte beren!" De chauffeur Jerry (ik had hem nog niet genoemd, ook een aardige man) reageert meteen. Rijdt zelfs een stukje achteruit zodat iedereen kan meegenieten. En ja hoor, moederbeer met twee of drie kleintjes. Door mijn filmcamera zie ik een zwart stipje, zou dat een beer zijn. Flink inzoomen, en zowaar het lukt het gezinnetje vast te leggen. |
 
|
  
|
We zien de Bow Glacier en het Peyto Lake, gelegen boven de 2000 meter. Ook hier kunnen we weer
volop fotograferen. We toeren verder door de Rockies. Fotostop bij een watervalletje. En weer verder over de bergwegen en zo komen we in Jasper National Park. We rijden op de Icefields Parkway. Bij het Icefield centrum kunnen we wat eten. Om 13.00 uur moeten we buiten bij gate A staan voor de transferbus naar de Columbia Icefields. Allemaal zijn we warm aangekleed. Dit ritje duurt maar 7 minuten en dan stappen we over op een snowcoach. Dat is een bus met zeer grote wielen en waarvan de banden een diep profiel hebben. De snowcoach hobbelt een steile helling af en rijdt door een waterplas om de banden schoon te maken. Er zijn 20 van deze voertuigen op de wereld, 19 hier en 1 op Antarctica. Dan volgt het voertuig de snowcoach die ervoor rijdt en gaan we de Athabasca Glacier op. Machtig mooi om deze sneeuw - en ijsvlakte te zien. Bij het keerpunt kunnen we uitstappen en zakken een beetje in de nattigheid. De toplaag is flink aan het smelten. De zon schijnt, de wind is fris en de temperatuur is ongeveer 10ºC. Dit avontuur duurt, inclusief de terugrit, 1 uur en 15 minuten. 14.45 uur vertrekken we uit de kou en gaan terug naar het zuiden. |
|
Bij een meer is er weer een fotostop en om 16.10 uur pauzeren we bij het Bow Lake.
Nog 90 km te gaan naar Canmore. Er komt bewolking, ca. 20ºC. Om 17.45 uur zijn we in het hotel terug en reserveren daar alvast een tafeltje. 's Avonds eten we bij Vic's restaurant in het hotel dus. Dat is een goed steakhouse volgens sommige reisgenoten, die er vorige avond hebben gegeten. Dat kan wel zijn, maar onze ervaring is toch een beetje anders. Het begint al met een overdreven ontvangst. Dan wordt het servet op je schoot gedrapeerd (kan ik zelf veel beter) en op de menukaart staan geen prijzen vermeld. Uit de zes steakgerechten kiezen we allebei een steak die er niet meer is. Moeten wij weer hebben! Oké, dan maar wat anders, medium gebakken graag. Als het alternatief wordt gebracht, zien we dat het vlees er nog erg rood uitziet. Het is nog helemaal rauw, zelfs geen bruin kleurtje aan de buitenkant. Dit eten we echt niet op! Omruilen dus maar. Ondertussen zien we bij een ander tafeltje dat daar een bestelling wordt neergezet die men niet heeft besteld. Onze Drent uit het reisgezelschap komt vertellen dat zijn vleesgerecht nog koud was. Ook hij heeft het teruggestuurd naar de keuken. Onze borden komen terug en het lijkt beter. Als groente hebben we een hard klein stronkje andijvie. W. komt er zelfs met haar steakmes niet doorheen. Omdat we de prijzen niet kennen en wij het hier wel hebben gehad, slaan we het nagerecht maar eens over. Aan de bar zit niemand en het centrum is net iets te ver weg zodat we al om 21.00 uur op de kamer terug zijn. |
|