Een reis door midden Frankrijk, gevolgd door een verblijf in de Provence. juli 2016
LUBERON
Vrijdag 22 juli.
Ontbijten doen we buiten op het terras. Dat kan nog net want het is wel zwaar bewolkt. In de verte dondert het. Het serviesgoed is aan vervanging toe want we pakken allebei iets met stukjes eruit. Ook de hotelkamer kan wel een opknapbeurt gebruiken. Het is allemaal net iets minder dan de vorige overnachtingen in de hotelketen Campanile (en ik maar opscheppen dat het zo goed is… oeps!). Herman wil de ramen van de auto schoonmaken maar een regenbuitje is hem voor. Vandaag staat een rit door de Luberon op het programma en hopen we een stukje lavendelroute mee te pikken. |
Met regen vertrekken we en rijden via D 907 naar de N 100 richting Cavaillon. Aan een uitkijkpunt hebben we niets want het zicht is minimaal.
Pas na het plaatsje Cereste wordt het droog. We zien een enkel veld met lavendel maar dat stelt niet veel voor. Zeker niet vergeleken bij wat
je altijd op ansichtkaarten ziet. Apt is een grote plaats die we rechts laten liggen. |
In Coustellet drinken we een espresso in een modern zaakje dat felgekleurde stoeltjes heeft staan. Ook kopen we een grote koek met stukjes
chocolade erin. Dat is voor later op de dag. Als we op het parkeerterrein zijn waar onze auto staat horen we het onweer. De lucht gaat betrekken maar de rest van de middag hebben we geluk en blijft het goed weer. En een prettige temperatuur van 28'c. |
De grote plaats Cavaillon staat niet op ons programma dus rijden we zuidwaarts. Ergens onderweg bezichtigen we een watermolen van een oude fabriek. Op een bordje staat te lezen: Canal de Cabedan-neuf. De route is zeker de moeite waard. Cheval Blanc is een volgend plaatsje. En nee... een wit paard hebben we niet gezien. Niet hier. |
Via Merindol naar Cadenet. Hier tanken we voordat we het stadje gaan doorrijden. We zien dat dit een plaatsje is als vele andere
en daarom gaan we verder naar Pertuis.
We verlaten de grotere weg en via de D 911 gaan we over de D 956 dwars door de Luberon. Opeens een bekende plek voor ons: La Tour-d'Aigues.
Hier hebben we twee jaar geleden een kunstmarkt bezocht. Leuk deze herkenning, maar we gaan verder. Langs La Bastide tussen de rotsen door
naar Montfuron. Hier is een uitkijkpunt. Wel wat nevelig dus niet echt spectaculair.
Het dorpje Montfuron is klein en het pleintje is al ingericht
voor een zomerfeest. Omdat het hier niet groot is zijn we snel uitgekeken. De zaakjes zien er ook niet zo bijzonder verzorgd uit. Over de D 907 terug naar Manosque. Deze weg reden we vanochtend in de regen maar nu rijden we de andere kant op in de zon. Op hetzelfde plein als gisteravond nemen we een maaltijd op een terras. |