Dag 2. Wandeling
Woensdag 19 juli 2017
| Half acht worden we wakker. De zon schijnt opnieuw. Na het ontbijt gaan we een poosje op het terras zitten waar nog schaduw is. We zien koeien in het weiland. Is dit vakantie of niet. Lekker lezen en puzzelen en zonnen. Alleen jammer dat nu net vandaag de begroeiing gesnoeid moet worden met een herrieapparaat. Toch willen we nog niet weg en besluiten na de lunch pas te gaan wandelen. |
Zo gezegd, zo gedaan. Er komt bewolking en dat is goed want anders is het te warm.
Eerst een mooie rit: door Moestroff, Reisdorf, Beaufort, Haller en Waldbillig.
|
Dan nu naar de rots Perekop bij Berdorf. Hier wandelen we het bos in. Trapje op en af,
bruggetje over, rotsen fotograferen, omgevallen begroeide bomen bewonderen, paddenstoelen bekijken… we doen het allemaal. Er lopen nog enkele
andere gezinnetjes door deze mooie omgeving en gelijk hebben ze. Wij slenteren meer dan we lopen, want dan staat die stil en dan de andere weer. Soms is het pad
erg lastig, maar het lukt. Moeder blijkt niet de goeie schoenen aan te hebben en dat zorgt ervoor dat ze wat meer moeite heeft met haar evenwicht.
Maar van stoppen en teruggaan is geen sprake, ze wil verder. Soms moeten we ook even uithijgen want het is niet alleen een hoogteverschil waar
we mee te maken hebben maar het is ook benauwd weer. |
|
|
Als we bij het amphitheater aankomen overleggen we hoe we teruggaan, dezelfde route of over de weg. Hoewel het omlopen is gaan we toch over de weg, want
dat lijkt ons veiliger. Sowieso moeten we nog door een stuk bos met een goed beloopbaar breed pad om bij de weg te komen. Het stuk langs de rijbaan
gaat erg makkelijk want we lopen naar beneden. Moeder gaat in ieder geval als een trein. Bij de auto drinken we een verdiend koel drankje en gaan vervolgens naar een tankstation, dat is ook nodig. Onderweg een spatje regen. In de koele woonkamer van ons huisje eten we meloen en daarna nemen we vrije tijd. |
|
Veel restaurants zijn er niet in de buurt. Die van de camping gaat morgen pas open. We moeten dus wel de auto pakken. Opnieuw door Diekirch zien we
volop vrije parkeervakken. Tjonge… hier hadden we niet meer op gerekend. Waar zullen we de auto neerzetten? Keus genoeg. We slenteren naar een gezellig plein met veel terrassen en eten spaghetti en quiche. Vliegen en wespen zoemen om ons heen. Het zijn er niet een paar maar een hele zwerm die onze maaltijd ernstig verstoren. We hebben dan ook niet alles opgegeten. Zodra de borden zijn weggehaald zijn de meeste insecten ook verdwenen. En weet je… andere gasten die zitten te eten hebben helemaal geen last van die beesten. Dat moeten wij weer hebben. |
Herman maakt nog een leuk ritje door Tander en Longdorf en om negen uur zijn we thuis.
Tot half twaalf zitten we buiten op het terras. Heerlijk!
