Chicago

Dinsdag 12 juli.

Ontbijt in hotel Essex Inn betekent: lang wachten. Dan een vette hap met friet (sterk gekruid), gebakken brood, sandwich met plak kaas en rundvlees. Erbovenop ligt een spiegelei. Er zijn uiteraard andere ontbijten te bestellen, maar die zijn zo mogelijk nog calorierijker. Veel personeel, maar ze werken niet efficiënt.
Tien uur gaan we op pad, richting Navy Pier.
Maar eerst bereiken we het Millenium Park. Dat is een onderdeel van Grant Park en wordt door veel inwoners van Chicago gezien als het hoogtepunt van de stad. Het 10 hectare grote park, gebouwd op een overkapt spoorweg emplacement is een prachtig modern park met zowel mooie tuinen als openbare kunst (Cloud Gate) en culturele faciliteiten.

          

Herman koopt een pet met 'Chicago' erop die hij de gehele reis zal gebruiken.
Mooi weer. Midden op de dag is het zelfs snikheet.
We doen veel indrukken op van deze geweldige stad. Chicago is ruim opgezet en heeft veel kleurrijke beplanting.
Tijdens onze wandeling bereiken we Jackson Boulevard, eens het begin van de Route 66.
Navy Pier is druk, erg kermisachtig. We lopen tot de helft en drinken wat in een bar met airco. Herman krijgt zomaar een 2e glas ice tea voorgezet. Het schijnt gebruikelijk te zijn dat als je je glas helemaal leeg hebt gedronken, je een tweede glas gratis en voor niets krijgt. Tja... die rare Amerikanen!

          

NAVY PIER

De Navy Pier is een lange historische pier aan de oevers van Lake Michigan. Oorspronkelijk diende de pier, die gebouwd werd in 1916, als laadplaats voor cargoschepen.
In de jaren 90 werd de pier volledig herbouwd tot entertainmentcentrum met eetkraampjes, winkels, een concertpodium en vergader- en tentoonstellingshallen. Je vindt er verschillende attracties en bezienswaardigheden, zoals een reuzenrad en een IMAX-bioscoop.

We lopen terug naar het begin van de pier en kopen tickets voor een boottocht van een uur door de rivieren. Er wordt tijdens de vaartocht veel informatie over de gebouwen gegeven.

          

Daarna lopen we langs de rivierkant en gaan naar Willis Tower, een flinke wandeling.
Tassen door de scan, mensen door een poortje en pas daarna kun je een ticket kopen voor het sky-deck. We zien een film over het gebouw dat 110 verdiepingen telt en 443 meter hoog is. Met een supersnelle lift gaan we naar boven. Vanaf het panoramische terras op de 103de etage genieten we van een mooi totaalbeeld van de stad. Helaas door vuile ramen.
De glazen boxen, die uitsteken en boven de afgrond hangen, zijn erg in trek bij het publiek. Men gaat er op alle mogelijke manieren op liggen en zitten om zo gefotografeerd te worden. Ondanks de afgrond onder de voeten doet het ons niet veel. Apart is het wel.

          

          

Van daaruit lopen we naar het hotel (Wil strompelt op zere voeten). Opnieuw een flinke afstand. Druk op de weg en veel voetgangers op dit tijdstip. Half zes rusten we op de kamer en bedenken dat we nog geen ontbijt hebben gekocht. Iets wat wel de bedoeling was. H, de schat, gaat een supermarkt opzoeken om iets eetbaars te kopen. Hij komt terug met yoghurt en donuts. 's Avonds eten we bij een Thaise restaurant. In een regenbui rennen we naar het hotel terug.

terug           naar boven           vervolg