Oklahoma - Amarillo

Zaterdag 16 juli.

Na het ontbijt (gratis, met plastic servies) brengen we het eerste uur door in de omgeving van El Reno, ten westen van Oklahoma City. We volgen een oud stukje Route 66. In El Reno is de hoofdstraat in Western stijl en ontdekken we een muurschildering.

          

Het binnenland van Oklahoma is armoe troef. De woningen zien er niet uit. Veel mensen wonen in stacaravans. Het contrast is groot, want op veel plekken in deze staat vind je omheinde woonparken, waar luxe bungalows staan met grote gazons en twee auto's voor de garage. We gaan de Interstate op naar Amarillo waar de volgende overnachting zal zijn.

Kaart van Texas

          

Dit is een dag van de prairies. Wat een wijds land! Prairies, zo ver je maar kunt kijken.
In Mc Lean brengt Miep, onze GPS, ons in de buurt van Devil's Rope Museum, een museum over prikkeldraad.
Zeker de moeite van het bezoeken waard, alleen al om te zien hoeveel soorten prikkeldraad er zijn. Herman koopt hier z'n tweede pet. Een hoek van het museum is ingericht met typische Route 66 attributen.
Het schijnt dat het in deze streek sinds december nog maar 2x geregend heeft. Dat is goed te zien. De grond is kurkdroog.
www.barbwiremuseum.com

          

Aan het begin van Amarillo eten we een warme wafel met stroop bij Waffel House. De medewerkers in die zaak hebben geen of een heel slecht gebit. De vrouw had bovendien een blauw oog en een verwonding op de wang.
Het is nog te vroeg om nu al het hotel op te zoeken en daarom brengen we een bezoek aan het Kwahadi Museum of the American Indian. Een kunstmuseum waar ook veel padvinders komen. Er zijn kleurrijke kunstvoorwerpen van diverse indianenstammen te zien. Schilderijen, poppen, kleden en sieraden. Plus voorwerpen dat de Indianen toebehoren. Erg leuk en interessant.
www.kwahadi.com

Dan nu naar het hotel Best Western Amarillo Inn aan de andere kant van de stad. De receptionist is in Nederland geboren en toen hij 3 of 4 jaar oud was naar Amerika gegaan. Hij kent nog wel enkele woorden zoals oma en opa en mattenklopper en uiteraard een paar vloeken. Hij adviseert ons om vanavond bij The Big Texan Steak Ranch te gaan eten.
Je wordt dan met een limo opgehaald en weer teruggebracht. Het is een actie van het restaurant. Dat klinkt niet verkeerd, ja daar voelen wij wel wat voor en dus wordt al meteen een reservering gemaakt. Hier in de buurt is trouwens toch niet veel te beleven en restaurantjes hebben we al helemaal niet gezien.
Onze hotelkamer met het nr. 125 is op de begane grond. We kunnen de auto voor de deur kwijt. Althans als de ramenwassers klaar zijn met hun werk. Dat lukt dus niet in de tijd dat wij hier verblijven.
Ook nu weer 2 grote bedden, ijskastje, magnetron, strijkbenodigdheden, lekker zittende stoelen, bureau met draaistoel, koffie en theehoekje en een tv. Badkamer met alles erop en eraan.

          

We tutten ons op en om kwart over zeven rijdt de limo voor. Die is niet zo groot als wij dachten. Op het dak is reclame aangebracht van het Steak House en voor op de motorkap zijn grote horens gemonteerd.
De chauffeur is een kleine, oude man van ver boven de 80 met een cowboyhoed op. We stappen in en de oude man rijdt naar een ander hotel om nog een familie mee te nemen.
De rit naar het restaurant duurt ongeveer een kwartier en dan zijn we waar we vanmiddag ook al waren, want toen heb ik die zaak al in het voorbij rijden gezien.

Het is een drukte van jewelste. Mensen wachten op een tafel, mensen drinken aan de bar, mensen kopen souvenirs, mensen zijn aan het gokken, mensen staan te praten, mensen schieten in de schiettent en mensen lopen heen en weer. Er is een wachttijd van een uur voor er plaats is in het restaurant. Je krijgt een apparaat mee dat gaat trillen als je aan de beurt bent.
Wij doen hetzelfde als al die andere mensen doen... nou bijna dan. Het uurtje gaat best wel snel, want we bekijken de winkel en drinken een glas bier aan de bar.
Mijn man stoot me aan en dat betekent dat we aan tafel kunnen. In een grote drukke saloon krijgen wij in een relatief rustig gedeelte een plek aangewezen. Er is een open keuken waar regelmatig een brul vandaan komt wanneer er maaltijden klaar zijn.
Het tafelkleed is een koeienvachtpatroon.

THE BIG TEXAN STEAK RANCH

Op een podium zit een man te eten die probeert in een uur tijd een bepaalde hoeveelheid te eten. Lukt dat dan hoef je niet te betalen. We maken mee dat het een Japanner lukt, maar ook dat de jongen die het daarna probeert er heel veel moeite mee heeft. We zullen nooit weten hoe dat afloopt, maar we geven hem niet veel kans.
Om in de stemming te komen moet je zeker de website bekijken van dit restaurant. www.bigtexan.com

Ik weet niet meer wat wij gegeten hebben, zal wel steak geweest zijn. Het was in ieder geval wel veel te veel. We hebben het wel overleefd en het was zeker een sfeervolle, gezellige avond. En absoluut niet duur. We waren inclusief fooien 50 dollar kwijt.
Op de afgesproken plaats staan een paar limo's die de gasten weer terug brengen. Goed geregeld zo!

terug           naar boven           vervolg