juli 2011

Inleiding

Hier kun je het verslag bekijken van onze autorit door 8 staten van Amerika.
We volgen een groot gedeelte van de bekende Route 66, die in Chicago begint en oorspronkelijk in Los Angeles eindigt. Maar wij kiezen ervoor om via Fresno en Monterey naar San Francisco te reizen.
In San Francisco eindigt deze Grand Tour USA.

ROUTE 66
De Route 66 is de eerste echte verbinding in de USA van het Oosten naar het Westen. De weg bestond voorheen uit allerlei lokale wegen maar is in 1926 samengevoegd en kreeg toen de naam Route 66.
De totale lengte van de "Mother Road" is 3940 km en loopt door de staten Illinois, Missouri, Kansas, Oklahoma, Texas, New Mexico, Arizona, en California.
De Route 66 is regelmatig aangepast om een betere en veiliger verbinding te krijgen.

Op 27 juni 1985 is de Route 66 officieel opgeheven omdat er een aantal vervangende snelwegen waren aangelegd zoals de Interstate 40.
Langzamerhand begon de Route 66 uit te sterven en het leven langs die weg was niet meer zoals het voorheen was. De weg die veel bezongen en beschreven was begon langzaam te verdwijnen.
In 1990 werden de eerste Route 66 associations in Arizona en Missouri opgericht en de Route 66 leefde daardoor weer op. Het doel van de associations was het promoten van de originele Route 66.

De reis

Maandag 11 juli. Eindelijk is het dan zover... we gaan naar Amerika. Inchecken hebben we thuis al gedaan. Op Schiphol moeten we alleen de koffers afgeven bij de drop-off balie van de KLM. Handbagagecontrole is vlak voor het instappen, dus bij gate F5. Broekriem af, laptop uit de tas, horloge in het bakje en dan door de bodyscan. Je moet in een soort half open buis met de voeten op gemarkeerde plekken staan en de armen een beetje omhoog houden. Er schuift een plaat voor en achter je heen en weer en klaar is het. Op een beeldscherm zie je de omtrek van je lichaam. Bij mij was een vierkante plek ter hoogte van mijn buik zichtbaar en daarom werd ik nog eens gefouilleerd. Ook Herman moet gefouilleerd worden.

Vervolgens de Boeing 747/400 in. We hadden twee stoelen precies in het midden van de middenrij. Tot onze verrassing werd dat veranderd in twee stoelen in de middenrij, waarvan één aan het gangpad. Wij blij. Totdat Wil's naam werd opgeroepen. Het bleek, dat het echtpaar, dat aan de buitenkant zat, dit ook graag zo wilde houden. Toen we ze zagen, begrepen we waarom. Ze waren een beetje aan de dikke kant. Als ze wilden opstaan, dan gingen de armleuningen automatisch mee omhoog. Zulke krappe plaatsen hadden we niet verwacht in zo'n groot toestel.
Drie kwartier later dan gepland gaan we de lucht in voor een vlucht van 8 1/2 uur naar Chicago.
Door de te krappe zitruimte is het beeldscherm van het leuke entertainment-systeem, dat in de stoel ervoor is gemonteerd, te dichtbij. Dat maakt het kijken erg vermoeiend.
Eerst zitten we nog te worstelen met het kussentje en deken die op de stoelen liggen. We zijn niet van plan te gaan slapen daarom ga ik op de deken zitten en klem het kussentje onder mijn knie. Daar heb je er het minste last van. Dan bekijk ik tussen de drankjes, nootjes, afval ophalen en maaltijd door, de film 'Gooise vrouwen'.
Mijn man vermaakt zich ook prima, zo te zien. Alleen dat hangen in die stoel, hè...

naar boven           vervolg