Port Angeles (Olympic NP)

Maandag 5 augustus 2013.

Slapen doen we onder super stevige lakens en op nog weer hogere bedden in een stille omgeving. Alleen de ijsmachine, net om de hoek van onze hotelkamer, horen we wanneer er gasten daar een emmer ijsblokjes komen halen. Wat moet je daarmee midden in de nacht? Het ontbijt is dit keer niet gratis. Je kunt uit diverse gevarieerde gerechten kiezen. Herman neemt iets met spiegeleieren en sla met bramen en aardbeien, plus toast. Wil gaat ook voor fruit maar dan met yoghurt erbij en overheerlijk warm bruin brood. We beginnen vanmorgen met mist boven de baai. Maar tegen een uur of tien is de zon boven land al weer volop aanwezig. Boven zee blijft de mist hangen. Eerst even tanken. 45 Dollar en de tank zit weer vol. Die Jeep is net zo dorstig als onze Tucson. Na zo'n 500 km is de tank wel leeg. Gelukkig kost de benzine hier wat minder. Daarna naar het Visitors Information Center. We krijgen wat tips en een leuke gratis kaart en tuigen daarna op weg naar Hurricane Ridge. Een lange weg omhoog de bergen in. Prachtig onderhouden tweebaansweg. En een geweldig mooi uitzicht op sneeuwbergen en gletsjers. De zon is warm. We lopen een stukje tussen bomen en zien een afgebrand woud.

Blauw, grijs, blauw.

We moeten terugrijden naar Port Angeles om er de afslag te nemen naar het westen. De tocht gaat naar Lake Crescent. Een lang blauw gletsjermeer, dat volop door toeristen wordt gebruikt. Wij bezoeken Lake Crescent Lodge en maken er wat foto's.

De reis gaat verder naar een van de regenwouden. Maar we komen er niet uit of dat nu niet een beetje te ver rijden is. Je moet dan voor meer dan de helft om het gebergte heen. Uiteindelijk besluiten we naar de kust bij La Push te gaan. Naar Second Beach. Het tweede strand dus. Bij aankomst is de zon van het ene op het andere moment weg achter de laaghangende wolken. De temperatuur is opeens zo laag, dat de trui en het vest aan kan. Natuurlijk loopt Herman eerst de verkeerde kant op. Dus terug naar het parkeerterreintje en ja hoor 50 m. verderop staat een bordje, dat aangeeft waar we wel heen moeten. Een leuke wandeling door, jawel, een regenwoud, volgt. Tussen grote varens en kronkel bomen lopen we over steentjes en boomwortels. Via stevig aflopende, betonnen trappen komen we uiteindelijk bij het strand. Het is er dus niet bepaald zwemweer, maar toch lopen we een paar meiden voorbij, die het water blijkbaar waren ingegaan. Al voor we de kust zien horen we door de bomen de golven van de Stille oceaan. Het strand is bezaaid met aangespoelde boomstammen. Je kan alleen op het strand komen na een stevige klauterpartij. Rotsen steken uit het water. Er staat een frisse, stevige wind. En de kleuren zijn ineens verdwenen, want het is wat mistig. Daarna weer die trap op. Het is een prima conditietraining. Vervolgens gaan we (weer met prachtig zonnig weer) naar het plaatsje Forks om een kopje koffie te halen. Dan is het al weer tijd om terug te gaan naar het hotel. Wil rijdt de Jeep met stevige hand snel terug naar Port Angeles. Het is half zeven als we daar aankomen. Vanavond nog eten bij Joshua's Restaurant & Diner. Het is er zeer rustig. Veel schilderijen aan de muren en ingelijste foto's van beren. We eten pasta en krijgen weer veel te veel opgediend. Om negen uur is het al donker.

naar boven           vervolg            foto's van deze dag