Eatonville - Yakima

Woensdag 7 augustus 2013.

Vandaag staat helemaal in het teken van het bezoek aan het Mount Rainier National Park. We kunnen die vulkaan al vanaf het parkeerterrein van ons hotel in Eatonville zien, maar om het daar nu bij te laten vinden we een beetje slap.
Tijdens het ontbijt in het kleinste ontbijtzaaltje, dat je maar kunt bedenken zitten we aan tafel met een meneer uit Tilburg. Afgestudeerd ICT-er met een eigen bedrijf in z'n eentje op reis. Leuk gesprek en een hand na afloop.

Daarna op naar het hokje waar we moeten betalen voor de toegang tot het Mt. Rainier National Park. Voor 15 dollar mogen we door en daar krijgen we geen spijt van. Het gebergte waar Mount Rainier een onderdeel van is, mag er zijn. Enorme wouden van hoge sparren en andere naaldbomen. Veel rots pieken, vaak met resten sneeuw, diepe kloven en kleine en grote watervallen. Je hebt de ene stop bij een waterval nog niet gehad of een halve kilometer verder wacht er al weer een prachtig vergezicht of een indrukwekkende rivierbedding met een boomstambrug over een snelstromende rivier.

En overal, dominant het landschap overheersend, zie je Mount Rainier. Statig en ook een beetje dreigend. Meer dan twintig gletsjers zie je nog op zijn hellingen. De top is geheel met sneeuw bedekt. De berg heeft twee kraters en net zoals bij Mount St. Helens verwacht men, dat er binnen nu en 500 jaar wel weer een uitbarsting zal komen. Lijkt me erg spannend om eens op grote afstand te zien. Maar nu even niet!

Onderweg komen we een aardige Amerikaans-Japanse familie tegen. Die bieden aan om een paar foto's van ons te nemen.
We krijgen volop de kans om watervallen te bekijken. Bij de Christine Falls is het nogal druk, maar bij de Narada Falls lukt het ons te parkeren en dit waterspectakel te bewonderen. Let op de regenboog, onderaan
Tussen het groen krijgen we een chipmunk in het vizier. En onderweg, in de berm, loopt een hert te snuffelen.

Yakima in de hitte

Na het vertrek uit het hart van het park (Paradise!! Zo heet het echt) gaan we via Chinook Pass richting Yakima. We rijden door hele oude lava uitlopers en het landschap is daar opeens totaal anders. Het doet denken aan de dorre prairieheuvels in Arizona. Na een 55 mijl te hebben gereden komen we bij het Red Lion hotel aan in Yakima. We zitten dicht bij het centrum van deze uitgestrekt gloeiend hete stad. Momenteel meten we 36 graden! Eerst komen we even bij en genieten van de luxe van het hotel. Dan willen we toch iets van Yakima gaan zien en stappen de auto weer in. Richting rivier. We lopen er een stukje door een park, maar een rivier zien we niet. Een beetje rondrijdend krijgen we wel een indruk van de stad, die niet zo erg bijzonder is. Het is te warm om ergens te gaan lopen. Dat doen we wel later in de avond om ergens te gaan eten. Opnieuw valt de afstand tegen. Wil besluit dat het eerste restaurant dat we tegenkomen onze bestemming zal zijn. Het wordt een Italiaans restaurant op de hoek van een straat. Een populair restaurant zo te zien. Er wachten namelijk al verschillende mensen op een tafeltje. Wij doen dat ook. Met een rond oproepapparaat bij ons drinken we alvast aan de bar een wit wijntje. De porties hier zijn normaal en het is wel leuk om te vertellen hoe men hier een Irish coffee serveert. Wel, gewoon een kopje koffie met apart een glas whisky en daarop room. Vreemd! Op de weg terug naar het hotel kopen we bij een benzinestation een goeie kaart van Oregon.

naar boven           vervolg           foto's van deze dag