Terugreis

Zondag 18 augustus 2013.

Onze echte laatste vakantiedag begint op zondagochtend om half zeven. We gaan na het ontbijt al vrij snel met de hulp van onze Amerikaanse Miep op weg naar het autoverhuurbedrijf (Alamo). Daar zijn we binnen 10 minuten rijden en nog eens 5 minuten later is de wagen al bekeken en geaccepteerd. Dat wij niets hebben gedaan aan de gesmolten kauwgom op de lak wordt wel begrepen.
Daarna met de shuttlebus naar het vliegveld. De chauffeur is dezelfde man als bij de heenreis en hij herkent ons,`You´re the Dutch men`.
We zijn er zoals gewoonlijk weer iets te vroeg. Dat overkomt ons wel vaker.

Een aardig grietje helpt met het inchecken via de computer. Maar dat zit haar niet mee. Op meerdere machines worden onze paspoorten niet gelezen. We moeten dus gewoon aan de balie inchecken. 'Sorry about that!' Natuurlijk moeten er nog wat dollars uitgegeven worden aan T-shirts. We besluiten alvast door de douane te gaan. Schoenen moeten weer uit. Flesjes water weg en alle zakken in de kleding moeten leeg. Tegenwoordig doen ze al moeilijk over je zakdoek. Na die ellende kunnen we ons weer aankleden en gaan we in de centrale hal een kopje koffie nuttigen. Gelukkig is er wifi en dus kan Herman lekker met de computer spelen. En Wil lost een puzzel op. Daarna gaan we naar gate D15. Het boarden begint later dan gepland.

Vliegen.

Eindelijk kunnen we het vliegtuig in. De stewardessen hebben haast. Ze vragen of de passagiers zelf de bagagekleppen willen sluiten, zodat we op tijd kunnen vertrekken. De captain aan het woord op de speaker. De onderhoudsmensen hebben een onregelmatigheid ontdekt en dat moeten ze eerst repareren. Ongeveer een half uur later komt het bericht, dat ze klaar zijn, maar nu nog het paperwork moeten doen. Weer een half uur later meldt de captain, dat er nog contact moet worden opgenomen met het hoofdkantoor. Dat zou zo maar nog eens 45 minuten kunnen duren. We worden steeds vrolijker.

Een stewardess vertelt, dat men had geconstateerd, dat een van de afsluitdeuren van het neuswielcompartiment was verbogen. Er moest dus wel iets tegenaan zijn gekomen? In elk geval wil de captain het tot op de bodem uitgezocht hebben.
Uiteindelijk vertrekken we met een vertraging van ongeveer anderhalf uur, om drie uur 's middags van Portland International.
Maar, zo zegt de captain, we zullen er wel een uur sneller over vliegen, zodat het uiteindelijke verlies aan tijd niet al te groot zal zijn. Voor veel mensen, die op Schiphol een aansluiting zullen missen was dit niet echt een troost.



We hebben verder een prima vlucht en landen om tien over negen Nederlandse tijd op Schiphol. Voor ons is het in Portland tijd 10 over 12 's nachts. Tot onze verbazing heeft de captain nog meer verassingen in petto. Het toestel krijgt geen plaats aan een van de gates. En dus moeten we in de regen via een ouderwetse trap uit het toestel stappen om daarna met bussen naar de gate te gaan.
Toch wel droevig, dat zo'n groot internationaal vliegveld als Schiphol zijn internationale gasten (het toestel zit bijna helemaal vol met Amerikanen!) zo knullig welkom heet.
De douane vertrouwt ons en we pakken daarna de bus naar P3. De auto kunnen we, ondanks de stromende regen gemakkelijk terug vinden. Hij start in één keer.
Maandag 19 augustus om 11:10 uur zijn we thuis.

Deze rondreis door de staten Oregon en Washington en een klein stukje Californië ging over 3862 km.
We hebben kunnen genieten van gigantische vulkanen met sneeuw bedekt, enorme bossen, kloven, beekjes, rivieren, meren, watervallen en natuurlijk de kust bekeken van de Stille oceaan met de stranden en rotsen. Van gletsjers tot woestijngebieden, van gehuchtjes tot aan wereldsteden met wolkenkrabbers... we hebben er volop van genoten.
Kortom dit was een wel zeer geslaagde vakantie. En wie weet... een suggestie voor de liefhebber van de USA.

naar boven