Inleiding.

Een boeiende rondreis door, voor veel mensen, een onbekend stukje USA.
De route start in Portland (Oregon), gaat door het regenwoud in het Olympic N.P. naar Mt. Rainier en de Hood River Valley naar de indrukwekkende Cascade Mountains. Langs de Pacific Coast noordwaarts, terug naar Portland.

Een reisdag. Dinsdag 30 juli 2013. Vandaag is de vertrekdag voor een hopelijk indrukwekkende vakantie naar de USA. Om vijf uur opstaan. Dat is op zich al een misdaad, maar ja je moet drie uur van te voren op Schiphol aanwezig zijn. Het inchecken doen we via zo'n machine van de KLM en dat blijkt zelfs eenvoudig te zijn. Daarna naar de bagage drop off. Tijd om koffie te drinken is er niet want je wordt wel bezig gehouden met allerlei beveiligingsmaatregelen, zoals scans, gesprekje over de bagage, en de douaneformaliteiten. Na een korte wachttijd in de boardingruimte, (slechts één wc beschikbaar en die is nog smeriger dan een latrine) mogen we aan boord. We vliegen met een airbus 330 van Delta Airlines. De pilote verzekert ons dat de passagiers aan de linkerkant van het toestel echte boffers zijn. Zij hebben immers een prachtig uitzicht op al die mooie bergen. Wij zitten inderdaad... rechts. Na 10 uur vliegen zet ze het toestel uiterst beheerst aan de grond in Portland. Nadat we weer eens heel lang in de rij hebben gestaan voor de douane (opnieuw vingerafdrukken en een foto) kunnen we eindelijk met de koffers, die inmiddels naast de bagageband zijn gezet en een tussencontrôle, met de bus naar het hoofdgebouw.

Toen op zoek naar het autoverhuurbedrijf Alamo. Daar is niemand. Ze hebben er wel shuttlebusjes rijden die je naar hun hoofdkantoor brengt, 10 min. verderop. Daar worden we wat rommelig geholpen, maar krijgen uiteindelijk een SUV mee. Niet de voorgestelde Ford Escape, maar een echte JEEP, een Compass met nog maar 3090 mijl op de teller.

Gelukkig hebben we GPS meebesteld. En met slechts twee keer fout rijden (die Amerikaanse MIEP is niet altijd even duidelijk) komen we bij het hotel, Shilo Inn te Beaverton.
Daar blijkt onze reservering niet in het systeem te staan. Een telefoontje met het hoofdbureau zorgt voor opheldering. De bekende smoes zo van "we hebben een nieuw computersysteem" doet het weer goed.
Het is drie uur als we op de mooie kamer aankomen. Twee tweepersoonsbedden en ruimte genoeg.

Bij een temperatuurtje van ca. 28ºC. doen we boodschappen. Het is nog een hele klus om een herkenbare supermarkt te vinden. Uiteindelijk lukt het bij een grote Fred Meyer Zaak. In elk geval hebben we nu donuts voor straks en water voor de nacht.
We zijn nu intussen zo'n 22 uur op.

naar boven           vervolg