We stappen de auto weer in en rijden via Lichtenvoorde, Varsseveld en Halle naar Zelhem. Daar moet zorgboerderij De Edelingen zijn.
Met behulp van onze navigatie weten we het snel te vinden.
Ezels rennen vrolijk rond op een omheind stuk terrein met dijk. Tussen de ezels in alle maten en kleuren ligt 1 koe om zich heen te kijken.
Er zijn diverse activiteiten te doen op deze boerderij, maar op dit moment is het stilletjes.
Niet alleen ezels maar ook geitjes en schapen lopen rond.
Wij volgen een pad naar boven. Volgens Herman is het een grote afvalberg. De Langenberg lezen we later.
De Langenberg is de hoogste top in de wijde omgeving. In de verte zijn de pieken van Montferland te zien, maar verder is de omgeving plat. De bult is
op het hoogste punt 43 meter hoog. Het is nu nog een kale top maar men is zich aan het oriënteren over de begroeiing van de Langenberg. Dat kunnen geen
planten zijn met al te diepe wortels, i.v.m. de folie onder de afdeklaag.
Over de bult lopen wandelpaden. Bordjes met de afbeelding van een nordicwalking-wandelaar geven de eerste officiële nordicwalkingroute van Nederland aan.
We zien verder weg een terrein met oude, grote stenen en rioolbuizen. Dat blijkt een hindernisbaan te zijn voor motoren.
Ook grappig is een soort kunstobject dat uit meerdere delen bestaat en een bepaalde richting wijst dat aangeeft wat er aan de horizon te zien is.
Bijv. de kerktoren van Zelhem.
Als we teruglopen zien we dat de ezels inmiddels op stal staan en druk bezig zijn met eten.
Wij rijden verder. Door Doetinchem, Braamt en Zeddam naar Beek. Terug naar het hotel.
Daar drinken we een glas wijn op het terras.
Om zeven uur eten we in het restaurant. We zijn de enigen. Niet leuk! Het nagerecht slaan we over en op het terras nemen we koffie. Daar zitten we tot half tien. Het wordt al donker.