Jünkerath

vervolg dag 7

Dan stelt Herman voor om eens bij Jünkerath te kijken. Dat ligt weliswaar aan de andere kant van Stadtkyll, maar het is niet ver. Deze week zijn we al verschillende keren langs het treinstation gereden, nu stoppen we er even om het oude gebouw beter te bekijken. Het is niet meer in gebruik. Er staat wel een nieuw stationsgebouw maar een trein hebben wij nog niet gezien.

Op een plattegrond zien we ten noorden van het dorp een meertje liggen. Dat meertje is een stuwmeertje, Stausee genaamd. Op een open plek in het bos kunnen we auto kwijt en wandelen naar het water.

Daar worden we welkom geheten door een natte, kwispelende hond. Hij had kennelijk een duik in het meer genomen want de spetters vliegen ons om de oren. Verderop zit z'n baasje aan de waterkant met nog een natte hond. De baas roept meermalen "Heidi kom". Maar Heidi luistert voor geen meter. Gelukkig neemt het dier wel afstand van ons. Kunnen wij de schade opnemen. Enkele natte plekken op onze kleding en een paar schrammen op Herman z'n bovenbeen. De man komt naar ons toe met de twee honden inmiddels aangelijnd. We maken een praatje en zo komen we te weten dat dit gebied een jaar geleden enorm onder water heeft gestaan. Net als bij ons in Valkenburg, door de zware overstromingen van de Geul. Daarom rijden er nog steeds geen treinen van en naar Trier.

Na dit avontuur rijden we nog wat rond in de omgeving en proberen daarna in Stadtkyll bij de Chinees een tafeltje te reserveren. Helaas… de Chinees is potdicht. Heeft waarschijnlijk de Coronaperiode niet overleefd. Dan plan B: restaurant Balkenland, tussen Stadtkyll en Landal park in. Deze zaak gaat pas over een half uur open en via de website reserveren lukt niet. Dat is pech. Gaan we toch weer bij het parkrestaurant aanschuiven.

naar boven           vervolg