Een reis door de Franse Alpen, gevolgd door een verblijf in de Provence. Aug. 2014

CAMARGUE

MAANDAG 18 aug.
Opnieuw zon, 25 graden.
Bij de supermarkt doen we enkele boodschappen en voor de rest blijven we 's ochtends in en rond het huisje en maken plannen voor de middag.
Dat wordt, na het tanken, een bezoek aan de Camargue.
Richting Arles over de N 113. Dat is maar een klein stukje maar toch krijgen we met een paar files te maken. Soms kun je even doorrijden en dan staat iedereen weer op de rem. Onverklaarbaar!
In Arles rijden we de Rhône over richting Saintes Maries-de-la-Mer.
Voorbij het museum over de Camargue, bij Albaron, gaan we linksaf de D 37 op. We zien witte paarden bij een uitkijkpunt.
De Camargue is een gebied in de Rhônedelta en is een paradijs voor trekvogels, stieren en paarden.
Verderop verschijnt de etang aan de rechterkant. We zien flamingo's en nog meer witte paarden. Herman volgt de borden Salin-de-Giraud.
De blauwe lucht maakt plaats voor bewolking.

We komen bij de zoutbergen. Ook hier een uitkijkpunt en er staan picknicktafels. De zoutvelden kleuren roze en wit. De bergen zout zijn flink geslonken vertelt Herman.

Tien kilometer verder rijden we Salin-de-Giraud binnen en willen het strand bekijken. Dat is nog een eind rijden voor we bij Plage d'Arles aankomen. Veel auto 's, campers en caravans staan op een zandvlakte, een EHBO post is nieuw.
Het strand is lang en heuvelachtig. De zee is woest. Omdat het bewolkt is ziet het er niet zo zomers uit.

We gebruiken de navigatie voor een vlotte terugrit. Dat onze 'Miep' echt de kortste weg weet is een complete verrassing. Want we staan ineens voor een rood verkeerslicht dat bestemd is voor een pontje. Omdat de weg voor ons in een bocht loopt zien we geen water en geen veerboot. Wel een bord met een lap tekst erop. Omdat we toch moeten wachten kunnen we op ons gemak die woorden vertalen en snappen we dat we 5 euro moeten betalen. Op de wegenkaart zien we de plek waar we dan zo dadelijk de Rhône weer overgaan. Wil sprokkelt overal wat munten vandaan, want dat hebben ze het liefst. En na 5 minuten wachten mogen we doorrijden. De kleine veerboot op. Binnen mum van tijd zijn we aan de overkant. Dit is toch wel weer leuk!
Over de D 268, N 568, D 24 door St. Martin-de-Crau naar Mouriès.
Half zes thuis.

Omdat de buren vis op de barbecue hebben gedaan gaan wij al vroeg in de avond naar het dorp. Geen restaurants die open zijn en de cafés hebben alleen 's middags maaltijden. Dat schiet niet op. Dan moeten we wel naar de Chinees. Een mooie zaak met een eigenaar die overal om lacht.