Great Smokey Mountains

Maandag 1 mei 2017.

Vannacht heeft het flink gestormd in deze streek.
Om 8 uur is het droog en bewolkt. Uurtje later gaat het regenen.
Het ontbijt is een beetje karig. Geen eieren, jam is niet te smeren, geen ander broodbeleg aanwezig en uit de broodsoorten hoef je niet te kiezen… er is er maar één. Wel liggen er knal rode, glimmende appels in een schaal. Maar met een plastic mesje krijg ik er de schil niet af.
Half tien herstelt de serviceman de tv, de HDMI kabel was kapot.

Vanwege de regen blijven we wat langer op de kamer en Herman zit een poosje op het balkonnetje. En wat ziet hij daar scharrelen? Een groundhog. Dat beest krabbelt wat aan het hek van het zwembad en schuifelt langzaam weer weg tussen een rotsspleet. Misschien is dat wel zijn holletje? Half elf willen we dan toch de deur uit. Een rit naar Cherokee door de Great Smokey Mountains. Een afstand van 33 mijl.

Uitzicht is er niet vanwege de laag hangende wolken. Jammer hoor! Het is een mooie route met diverse uitkijkpunten die we maar overslaan, op één na. Herman loopt even over een bruggetje en komt dan snel weer terug. Het is koud! Maar 13'C. En bovendien veel wind. We zien onderweg dan ook erg veel takken en bladeren op de weg liggen. Zelfs een sneeuwschuiver komt er aan te pas om de troep op te ruimen. Op een plek waar wel heel erg veel wind staat heeft het verkeer veel last van die takken op de weg. Een paar zijwegen zijn zelfs afgesloten.

In Cherokee jas aan en het Cherokee Indian Museum in. Dat is wel aardig voor deze regenochtend. We zien alles over het harde leven van deze bevolking. Veel grote schilderingen aan de muren met gesproken woord erbij. Het wordt ons duidelijk dat dit volk een hele rijke geschiedenis en cultuur heeft. Het Oconaluftee Indian Village slaan we maar over. Dat is een openluchtmuseum waar je met deze nattigheid niet wilt zijn. Het grote parkeerterrein is dan ook leeg.

Terug naar Gatlinburg dan maar. Opnieuw langs de takken op de weg die nog niet opgeruimd zijn. De sneeuwschuivers hebben het er maar druk mee. Als we de bergkam over zijn wordt het droog en kunnen we eindelijk het uitzicht bewonderen.

We zien restanten van de bosbrand van vorig jaar.
Naarmate we dichter bij Gatlinburg komen wordt het steeds mooier weer. De zon schijnt en de temperatuur loopt snel op. De wind blijft. Er staat zelfs teveel wind om de Space Needle open te houden. Die schijnt flink te bewegen bij harde wind. Helaas… pech voor ons.

Op de kamer eten we een koekje en gaan daarna, zonder jas en in korte broek, het centrum van Gatlinburg in. We slenteren door de hoofdstraat en bekijken de winkeltjes. Verstopt tussen die winkelpandjes is een ingang van een overdekt winkelcentrum. Je zou er zo voorbij lopen. The Mountain Mall is erg mooi, veel hout, veel trappen (ook een lift), 4 of 5 etages op een toch beperkte ruimte. Een beetje hoekig allemaal, maar wel erg leuk ingericht. En aparte zaakjes, zoals een wapenwinkel, een zaak die alleen hoeden en laarzen verkoopt, een winkel met alleen smaakmakers zoals kleine flesjes tabasco-achtige pittige sausjes. Een hele winkel vol! En ook in een hoek van deze mall een gitaarwinkel. Dat komt goed uit. Het is er nog niet van gekomen, maar nu dan kan Wil gitaarsnaren aanschaffen. Nog goedkoper ook dan in Nederland.

Als we de winkel uitlopen komen we het stel tegen van eerder deze week in Memphis. Heel toevallig! We maken een praatje en horen dat ze echte Amerikareizigers zijn. Ze komen uit Capelle a/d IJssel. De man praat veel, wil alles tegelijk vertellen.
Met de zon in het gezicht en de wind die om je oren wappert slenteren we door Gatlinburg verder. Er zijn geen terrasjes wel veel straatbankjes in de hoofdstraat waar mensen cola drinken, een ijsje eten of een snack nemen.
In een zijstraat zien we een pub waar niemand zit. Het lijkt Wil een goede plek om daar vanavond te eten.
Tegenover de Space Needle, bij Hogg's Upstairs Taverne, drinken we een donker biertje. Daarna naar hotel terug. Herman gaat heerlijk op het balkonnetje zitten. Zou de groundhog nog tevoorschijn komen?

Bij een Italiaans restaurant eten we. Die pub, die we vanmiddag zagen, hoort hierbij. Volgens Herman het slechtste restaurant dat we meemaken. We eten pasta met een salade. De sla is niet het mooiste, uienringen zijn stug en veel te dik en de champignons in de salade zijn rauw (zal wel zo horen, maar wij vinden het niks… te droog). De saus van Herman z'n pasta is zo dun als soep. Broodjes zijn oké. Vroeg naar bed vanavond want morgen de langste rit van deze vakantie, helemaal naar de oostkust. Een rit van ca. 350 mijl, dat is ongeveer 5 ½ uur rijden.

naar boven           vervolg