Natchez - Vicksburg

Dinsdag 25 april 2017.

Het ontbijt is boven onze verwachting, we zagen gisteren bij binnenkomst geen ontbijtruimte en dachten al dat we alleen koffie en een muffin zouden krijgen. Er blijkt nu een tussenwand te zijn opgeschoven en daar zien we de vertrouwde attributen staan, zoals wafelijzer, broodrooster en warmhoud apparaat voor worstjes en dergelijke.
De koffie is prima… dat is niet overal zo. Wil maakt een wafel bij gebrek aan bruin brood. Het fruit is helemaal top: plakjes verse aardbeien, bessen, druiven, ananas, perzik en meloen en allemaal even mooi en vers. Herman roostert z'n brood en eet cerials. Dat er ook geglazuurde cakejes staan en bagels hoef ik natuurlijk niet te zeggen.

Net na half 10 rijden we weg door Natchez en meteen al verkeerd. We willen de Natchez Trace Parkway op. Dat wordt in elke reisgids en foldertje aanbevolen, dus we zouden wel gek zijn om dat te negeren. Het is een heel oude route met een geschiedenis die dateert van rond 1810. 1e stop is bij Emerald Mound. Een oude grafheuvel met gras begroeid.

2e stop bij Mount Locust. Een heel oude woning. 3e stop bij Coles Creek. Een beekje bij een picknickplaats. Springfield Plantsoen rijden we voorbij zonder het bordje te hebben gezien en ook North Fork passeren we omdat het bord op de splitsing staat en je niet kunt anticiperen. Keren kan ook al niet direct op deze weg en voor je het weet ben je een paar mijl verder. We komen door bossen, langs een trailerpark en langs een begraafplaats.

Volgende stop is Windsor Ruins. Een vreemde verzameling zuilen, die het restant vormen van een groot landhuis, van een rijke plantagehouder. Hij overleed een paar weken nadat het huis af was. Zijn vrouw en kind bleven er nog een poosje wonen, maar verloren al hun rijkdom door de burgeroorlog. Het huis is later door een brand verwoest. Wil loopt er helemaal omheen en probeert er mooie foto's van te maken.

Na zo'n 20 mijl verder komen we in Port Gibson en rijden enkele straten door. Het is niet zo bijzonder.
Over de 61, de scenic highway met veel bomen aan weerskanten van de weg, naar Vicksburg.
De attractie daar is het National Military Park. Eerst maar eens naar het bezoekerscentrum. Een film is net gestart en we kijken mee met een groep ouderen van een bus toer.
Dit park is aangelegd op het historische slagveld van de belegering van Vicksburg 1863. Generaal Grant had daar toen de grootste moeite om de stad in te nemen. Veel aanvallen mislukten en uiteindelijk gaven de Zuidelijken zich over vanwege de vele zieken en de uitzichtloosheid van hun positie.

Met de auto rijden we het enorm grote park in. Op veel plaatsen staan gedenkstenen waarop de diverse regimenten vernoemd staan. Loopgraven moeten ook ergens te vinden zijn. Er is een rond gebouw met een trap ervoor. Ook hier zijn die buspassagiers. Nog verder, langs het standbeeld van Generaal Grant en daarna naar het USS Cairo Museum. Wij slaan het museum over, maar bekijken wel een gepantserde kanonneerboot van de Unie. Men heeft de restanten uit de rivier gevist en tentoongesteld.

Nog even Vicksburg doorrijden en er een straat inlopen. Het is laat in de middag en nog altijd schijnt de zon en is het een graad of 27. Veel wind. Het is een rustig stadje dat veel op Natchez lijkt. De huizenbouw is hetzelfde. Deze hele streek komt lekker relaxt over, er is ook weinig verkeer.

Hotel Best Western staat niet echt supergoed aangegeven en we belanden een terrein verder bij een Chevrolet dealer en daarna op het parkeerterrein van een supermarkt. Daar maken we meteen gebruik van door kaneelcakejes te kopen. Ook vandaag hebben we weer een middagmaaltijd overgeslagen en we lusten nu wel wat.
De afslag ernaast is die van het hotel. Herman parkeert willekeurig voor kamer 115. Het is hier motelachtig, 2 woonlagen hoog. Als we inchecken krijgen we tot onze verbazing kamer 115 toegewezen. Is dat even toeval! (in het verleden is ons dat elders ook eens overkomen).
De kamer is donker en de klokradio maakt rare geluidjes. Maar verder is alles oké.
De ligging van dit hotel is niet zo bijzonder. Tussen een supermarkt en een grote autozaak in, zei ik al, maar voor een nacht op doorreis een prima bestemming.
Iets verder dan de supermarkt is een Chinees restaurant. Wij eten daar met een glas cola erbij. Hier geen bier of wijn verkrijgbaar. Om 8 uur is het al donker op deze zwoele avond.


naar boven           vervolg           naar foto's